تأثیر حاد یک جلسه موسیقی‌درمانی با ساختارهای ریتمیک مختلف بر پارامترهای گام‌برداری افراد مبتلا به MS

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

2 دانشیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

3 استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

چکیده

زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر حاد یک جلسه موسیقی‌درمانی با ساختارهای ریتمیک مختلف بر پارامترهای گام برداری زنان مبتلا به MS بود.
روش بررسی: 15 آزمودنی زن مبتلا به بیماری MS برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند. برای جلسه تمرینی حین راه رفتن از ساختارهای ریتمیک 4/2، 4/4 و 8/6 استفاده شد و گام­ برداری آزمودنی ­ها بوسیله سیستم سه بعدی آنالیز حرکت با 6 دوربین ثبت شد. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها به وسیله نرم ­افزار SPSS v22 و با استفاده از آزمون تی­ همبسته و آنالیز مکرر واریانس در سطح معنی ­داری 05/0 انجام گرفت.
یافته ­ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که یک جلسه موسیقی‌درمانی با ساختارهای ریتمیک بر پارامترهای گام برداری افراد مبتلا به MS به طور کلی تأثیر معنی‌داری نداشته است (تنها تفاوت­ های معنی‌دار مربوط به میزان 4/2 و پارامتر مدت‌زمان سوینگ (009/0=P میزان 4/4 و پارامترهای مدت‌زمان یک گام (030/0=P عرض گام (032/0=P) و سرعت گام­برداری (005/0=P) و میزان 8/6 و پارامتر مدت‌زمان سوینگ (012/0=P)بود). نتایج آزمون مکرر واریانس نیز نشان داد که علیرغم تأثیر مثبت بیشتر دو میزان 4/2 و 4/4 بر پارامترهای گام ­برداری نسبت به میزان 8/6، اما بین ساختارهای ریتمیک 4/2، 4/4 و 8/6 تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.





نتیجه ­گیری: نتایج نشان­ دهنده تأثیر مثبت یک جلسه موسیقی‌درمانی با میزان­ های مختلف بر پارامترهای گام ­برداری افراد مبتلا به MS بود. همچنین با توجه به کمترین تأثیر مثبت هنگام راه رفتن با ساختار ریتمیک 8/6 نسبت به دو میزان دیگر، به نظر می ­رسد افراد مبتلا به MS بیشترین تطابق‌پذیری را با توجه به ساده­ تر بودن ساختار ریتمیک 4/2 و 4/4 با این میزان­ ها دارند.
 






زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر حاد یک جلسه موسیقی‌درمانی با ساختارهای ریتمیک مختلف بر پارامترهای گام برداری زنان مبتلا به MS بود.
روش بررسی: 15 آزمودنی زن مبتلا به بیماری MS برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند. برای جلسه تمرینی حین راه رفتن از ساختارهای ریتمیک 4/2، 4/4 و 8/6 استفاده شد و گام­برداری آزمودنی­ها بوسیله سیستم سه بعدی آنالیز حرکت با 6 دوربین ثبت شد. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها به وسیله نرم­افزار SPSS v22 و با استفاده از آزمون تی­همبسته و آنالیز مکرر واریانس در سطح معنی­داری 05/0 انجام گرفت.
یافته­ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که یک جلسه موسیقی‌درمانی با ساختارهای ریتمیک بر پارامترهای گام برداری افراد مبتلا به MS به طور کلی تأثیر معنی‌داری نداشته است (تنها تفاوت­های معنی‌دار مربوط به میزان 4/2 و پارامتر مدت‌زمان سوینگ (009/0=P میزان 4/4 و پارامترهای مدت‌زمان یک گام (030/0=P عرض گام (032/0=P) و سرعت گام­برداری (005/0=P) و میزان 8/6 و پارامتر مدت‌زمان سوینگ (012/0=P)بود). نتایج آزمون مکرر واریانس نیز نشان داد که علیرغم تأثیر مثبت بیشتر دو میزان 4/2 و 4/4 بر پارامترهای گام­برداری نسبت به میزان 8/6، اما بین ساختارهای ریتمیک 4/2، 4/4 و 8/6 تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.





نتیجه­گیری: نتایج نشان­دهنده تأثیر مثبت یک جلسه موسیقی‌درمانی با میزان­های مختلف بر پارامترهای گام­برداری افراد مبتلا به MS بود. همچنین با توجه به کمترین تأثیر مثبت هنگام راه رفتن با ساختار ریتمیک 8/6 نسبت به دو میزان دیگر، به نظر می­رسد افراد مبتلا به MS بیشترین تطابق‌پذیری را با توجه به ساده­تر بودن ساختار ریتمیک 4/2 و 4/4 با این میزان­ها دارند.

کلیدواژه‌ها


Ahlgren, C., Oden, A., & Lycke, J. (2011). High nationwide prevalence of multiple sclerosis in Sweden. Mult Scler, 17(8), 901-908.
Altenmüller, E., & Schlaug, G. (2015). Chapter 12 - Apollo's gift: new aspects of neurologic music therapy. In S. F. Eckart Altenmüller & B. François (Eds.), Progress in Brain Research (Vol. Volume 217, pp. 237-252): Elsevier.
Ascherio, A., & Munger, K. (2008). “Epidemiology of multiple sclerosis: from risk factors to prevention”. Seminars in neurology, 28(1), 17-28. doi: 10.1055/s-2007-1019126
Baram, Y., & Miller, A. (2007). Auditory feedback control for improvement of gait in patients with Multiple Sclerosis. J Neurol Sci, 254(1-2), 90-94.
Basampour, S., Nikbakht Nasrabadi, A., faghihzade, S., & Monjazebi, F. (2005). “Assess the using and efficacy of fatigue reducing strategies in patients referred to multiple sclerosis association of IRAN”. HAYAT, 11(3-4), 29-37.
Benjamin, W. E. (1984). “A Theory of Musical Meter”. Music Perception: An Interdisciplinary Journal, 1(4), 355-413.
Cattaneo, D., De Nuzzo, C., Fascia, T., Macalli, M., Pisoni, I., & Cardini, R. (2002). Risks of falls in subjects with multiple sclerosis. Arch Phys Med Rehabil, 83(6), 864-867.
Cha, Y., Kim, Y., & Chung, Y. (2014). “Immediate effects of rhythmic auditory stimulation with tempo changes on gait in stroke patients”. J Phys Ther Sci, 26(4), 479-482.
Compston, A., & Coles, A. (2002). Multiple sclerosis. Lancet, 359(9313), 1221-1231.
Conklyn, D., Stough, D., Novak, E., Paczak, S., Chemali, K., & Bethoux, F. (2010). A home-based walking program using rhythmic auditory stimulation improves gait performance in patients with multiple sclerosis: a pilot study. Neurorehabil Neural Repair, 24(9), 835-842.
Delolmo, F., & Cudeiro, J. (2003). “A simple procedure using auditory stimuli to improve movement in Parkinson´ s disease: a pilot study”. Neurol Clin Neurophysiol, 2, 1-7.
D'Orio, V. L., Foley, F. W., Armentano, F., Picone, M. A., Kim, S., & Holtzer, R. (2012). “Cognitive and motor functioning in patients with multiple sclerosis: neuropsychological predictors of walking speed and falls”. J Neurol Sci, 316(1-2), 42-46.
Elliott, D., Carr, S., & Orme, D. (2005). The effect of motivational music on sub-maximal exercise. European Journal of Sport Science, 5(2), 97-106.
Granziera, C., & Sprenger, T. (2015). Brain Inflammation, Degeneration, and Plasticity in Multiple Sclerosis. In A. W. Toga (Ed.), Brain Mapping (pp. 917-927). Waltham: Academic Press.
Haas, R., & Brandes, V. (2009). Music that works: Contributions of biology, neurophysiology, psychology, sociology, medicine and musicology (pp. 83-104). Verlag Vienna: Springer.
Hannon, E. E., Snyder, J. S., Eerola, T., & Krumhansl, C. L. (2004). “The Role of Melodic and Temporal Cues in Perceiving Musical Meter”. Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance, 30(5), 956-974.
Hurt, C. P., Rice, R. R., McIntosh, G. C., & Thaut, M. H. (1998). “Rhythmic Auditory Stimulation in Gait Training for Patients with Traumatic Brain Injury”. Journal of Music Therapy, 35(4), 228-241.
Kampman, M. T., Aarseth, J. H., Grytten, N., Benjaminsen, E., Celius, E. G., Dahl, O. P., . . . Torkildsen, O. (2013). Sex ratio of multiple sclerosis in persons born from 1930 to 1979 and its relation to latitude in Norway. J Neurol, 260(6), 1481-1488.
Kwak, E. E. (2007). “Effect of Rhythmic Auditory Stimulation on Gait Performance in Children with Spastic Cerebral Palsy”. Journal of Music Therapy, 44(3), 198-216.
Larocca, N. G. (2011). “Impact of walking impairment in multiple sclerosis: perspectives of patients and care partners”. Patient, 4(3), 189-201.
Maclean, L. M., Brown, L. J. E., & Astell, A. J. (2014). “The Effect of Rhythmic Musical Training on Healthy Older Adults’ Gait and Cognitive Function”. The Gerontologist, 54(4), 624-633.
McIntosh, G. C., Brown, S. H., Rice, R. R., & Thaut, M. H. (1997). “Rhythmic auditory-motor facilitation of gait patterns in patients with Parkinson's disease”. Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry, 62(1), 22-26.
Molinari, M., Leggio, M. G., De Martin, M., Cerasa, A., & Thaut, M. (2003). Neurobiology of rhythmic motor entrainment. Ann N Y Acad Sci, 999, 313-321.
O'Connor, C. M., Thorpe, S. K., O'Malley, M. J., & Vaughan, C. L. (2007). “Automatic detection of gait events using kinematic data”. Gait Posture, 25(3), 469-474.
Orton, S. M., Ramagopalan, S. V., Brocklebank, D., Herrera, B. M., Dyment, D. A., Yee, I. M., . . . Ebers, G. C. (2010). Effect of immigration on multiple sclerosis sex ratio in Canada: the Canadian Collaborative Study. J Neurol Neurosurg Psychiatry, 81(1), 31-36.
Provinciali, L., Ceravolo, M. G., Bartolini, M., Logullo, F., & Danni, M. (1999). A multidimensional assessment of multiple sclerosis: relationships between disability domains. Acta Neurol Scand, 100(3), 156-162.
Sandroff, B. M., Klaren, R. E., & Motl, R. W. (2015). “Relationships among physical inactivity, deconditioning, and walking impairment in persons with multiple sclerosis”. J Neurol Phys Ther, 39(2), 103-110.
Sosnoff, J. J., Sandroff, B. M., & Motl, R. W. (2012). “Quantifying gait abnormalities in persons with multiple sclerosis with minimal disability”. Gait & posture, 36(1), 154-156.
Thaut, M. (2005). Rhythm, Music, and the Brain: Scientific Foundations and Clinical Applications (first ed.). New York, NY: Routledge.
Thaut, M. H., Gardiner, J. C., Holmberg, D., Horwitz, J., Kent, L., Andrews, G., . . . McIntosh, G. R. (2009). “Neurologic Music Therapy Improves Executive Function and Emotional Adjustment in Traumatic Brain Injury Rehabilitation”. Ann N Y Acad Sci, 1169(1), 406-416.
Thaut, M., McIntosh, G., Rice, R., Miller, R., Rathbun, J., & Brault, J. (1996). “Rhythmic auditory stimulation in gait training for Parkinson's disease patients”. Movement disorders, 11(2), 193-200.
Wada, N., Sohmiya, M., Tazawa, M., Ibe, Y., Okamoto, K., & Shirakura, K. (2014). “Immediate positive effects of physical therapy on gait disturbance in patients with parkinson's disease”. Physical Therapy and Rehabilitation, 13(3), 630-637.
Werner, C., Lindquist, A. R., Bardeleben, A., & Hesse, S. (2007). “The influence of treadmill inclination on the gait of ambulatory hemiparetic subjects”. Neurorehabil Neural Repair, 21(1), 76-80.