تاثیر پروتکل جدید خودرهاسازی در رهاسازی نقاط ماشه‌ای ( یک مطالعه کارآزمایی بالینی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی

2 کارشناسی ارشد,دانشگاه شهید بهشتی, تهران, ایران

10.22084/rsr.2025.30660.1767

چکیده

زمینه و هدف: خود‌رها‌سازی از جدیدترین روش‌ها در بهبود عوارض ناشی از درگیری‌های مایوفاشیال است. از مواردی که می‌تواند تحت‌تأثیر قرار گیرد، نقاط ماشه‌ای است. مقالاتی که تاکنون به بررسی این موضوع پرداخته‌اند، هیچ‌کدام پروتکل منسجم برای این سبک از رهاسازی مایوفاشیال ارائه نکرده‌اند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیرگذاری پروتکل خودرهاسازی معرفی شده بر کاهش عوارض ناشی از نقاط ماشه‌ای می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه­ی نیمه­تجربی، 15 خانم دارای نقاط ماشه­ای در عضله ذوزنقه در دامنه سنی 20 تا 30 سال که معیار­های ورود به مطالعه را دارا بودند وارد مطالعه شدند. در طی فرآیند پیش آزمون دامنه­ی حرکتی گردن وشانه توسط گونیامتر، میزان درد توسط پرسشنامه سنجش درد بصری VAS و کیفیت عملکرد دست و شانه توسط پرسشنامه DASH  مورد بررسی قرار گرفت سپس به مدت 5 جلسه تحت مداخله خودرهاسازی مایوفاشیال قرار گرفته و سپس اندازگیری­های پس­آزمون گرفته شد. در نهایت داده­های آزمودنی­ها با استفاد از نرم افزار SPSS 26 و آزمون تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
­نتایج: نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که مداخله­ی حاضر بر شاخص­های دامنه­های حرکتی خم کردن، باز کردن، خم کردن جانبی و چرخش گردن تاثیر معنی­دار نداشته است ( 000/0P=) در حالی که شاخص­های دامنه حرکتی شانه از جمله دور کردن، خم کردن، چرخش داخلی و خارجی و درد سنجیده شده توسط VAS و کیفیت عملکرد دست و شانه سنجیده شده توسط DASH  تفاوت معنی­دار بین پیش­آزمون و پس­آزمون مشاهده شده است (0.005<P).
نتیجه­گیری: نتایج مطالعه­ی حاضر نشان داد که می‌توان از پروتکل فوم رولینگ ارائه شده به منظور کاهش عوارض ناشی از نقاط ماشه­ای در نواحی شانه استفاده کرد با این حال تاثیرگذاری فرآیند فوم رولینگ در نواحی گردنی اندک بوده و شاید بهتر باشد از مداخلات دیگر به منظور رهاسازی نقاط ماشه­ای در این نواحی استفاده شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات