بررسی عدم تقارن در ثبات وضعیتی پویا، پرش و سرعت تغییر جهت در بازیکنان فوتبال حرفه‌ای با و بدون ناپایداری مزمن مچ پا: آیا عدم تقارن در تکالیف حرکتی مختلف مستقل از یکدیگر هستند؟

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار آسیب شناسی ورزشی و تمرینات اصلاحی، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی راغب اصفهانی، اصفهان، ایران

2 دانشیار، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

3 استاد, گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

10.22084/rsr.2025.30754.1771

چکیده

زمینه و هدف: علیرغم نقش پرش، تغییر جهت و فرود در بروز پیچ‌خوردگی مچ پا، مطالعات پیشین به بررسی عدم تقارن این حرکات در بازیکنان حرفه‌ای فوتبال با و بدون ناپایداری مزمن مچ پا نپرداخته‌اند. همچنین، روابط بین انواع مختلف عدم تقارن ناشناخته است. این مطالعه به مقایسه عدم تقارن در حرکات مذکور و تحلیل ارتباطات بین‌آنها در بازیکنان حرفه‌ای با و بدون ناپایداری مزمن مچ پا پرداخت.
روش بررسی: هفتاد بازیکن حرفه­ای مرد فوتبال (32 نفر با و 38 نفر بدون ناپایداری مزمن مچ پا) آزمون های هاپ سه­گانه تک‌پا، تغییر جهت 505 اصلاح­شده و فرود تک­پا را تکمیل کردند. بر اساس نتایج آزمون نرمالیتی، مقایسه عدم تقارن بین گروه‌ها با آزمون تی مستقل (داده‌های نرمال) یا یو من-ویتنی (داده‌های غیرنرمال) انجام شد و تحلیل همبستگی با ضریب پیرسون (نرمال) یا اسپیرمن (غیرنرمال) ارزیابی گردید.
­نتایج: نتایج نشان داد که بازیکنان مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا در مقایسه با گروه سالم، به­طور معناداری عملکرد نامتقارنی در آزمون‌های هاپ سه­گانه تک‌پا، تغییر جهت 505 اصلاح­شده و فرود تک­پا دارند (05/0 > P). همچنین، بررسی روابط در گروه بازیکنان مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا، بازیکنان سالم، و کل بازیکنان نشان داد که بین انواع مختلف عدم تقارن حرکتی، رابطه آماری معناداری وجود ندارد (05/0 < P).
نتیجه­گیری: یافته‌ها نشان داد بازیکنان مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا عدم تقارن حرکتی بیشتری دارند، اما ارتباطی بین انواع عدم‌تقارن‌ وجود ندارد، که ضرورت توانبخشی اختصاصی و ارزیابی چندبعدی و تکلیف-محور را نشان می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات