اثرشش هفته بازی مجازی اصلاحی بر تعادل و جهت‌یابی در کودکان اوتیسم: یک مطالعه تصادفی‌شده‌کنترل‌دار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

2 استاد، حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

10.22084/rsr.2024.28293.1707

چکیده

زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم (ASD) نوعی اختلال رشدی عصبی است که با نقص در ارتباطات اجتماعی و رفتارهای غیرمعمول مشخص می شود. کودکان اوتیسم مشکلات حرکتی مانند اختلال های جهت­یابی وضعیتی و تعادل دارند. با توجه به سبک زندگی کم­تحرک این کودکان و تأثیر به­سزای فعالیت ­بدنی در کاهش بروز این مشکلات، اجرای تمرین در قالب بازی برای افزایش نظم پذیری در کودکان گزینه مناسبی است.
روش بررسی: در این پژوهش ۱۶ کودک پسر اوتستیک در بازه سنی (۱۷-۷) در شهر رشت به صورت در دسترس و تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی(هر کدام ۸ نفر) مورد بررسی قرار­گرفتند. پروتکل بازی اصلاحی  به مدت شش هفته (هر هفته سه روز) اجرا شد و گروه کنترل برنامه­ای دریافت نکردند. از آزمون اصلاح شده لک لک جهت اندازه­گیری تعادل ایستا و پنجه پاشنه برای تعادل پویا و از فرم کوتاه ازرتسکی برای جهت­یابی استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۲۶) و آزمون‌های تحلیل واریانس مرکب، تی وابسته، تی مستقل، یومن ویتنی و ویل کاکسون در سطح معناداری ( ۰/۰۵≥p) مورد تحلیل قرار­گرفتند.
نتایج: نتایج نشان داد تفاوت معناداری در بهبود تعادل پویا و جهت­یابی در کودکان وجود دارد و در گروه کنترل تفاوت معناداری وجود ندارد. در بهبود تعادل ایستا تاثیری مشاهده نشد ( ۰/۰۵≤p).
نتیجه گیری: نتیجه نشان داد که پروتکل در قالب بازی اصلاحی بر تعادل پویا و جهت­یابی کودکان اوتیسم موثر است و  بر تعادل ایستا معنادار نیست.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار