رویکردهای اندازه‌گیری حداقل تفاوت مهم بالینی در مطالعات کارآزمایی بالینی حوزه سلامت و درمان: یک مرور روایتی بر مفاهیم و روش‌ها

نوع مقاله : مقاله مروری

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه توانبخشی ورزشی ، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

2 استاد، گروه توانبخشی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

10.22084/rsr.2024.28872.1728

چکیده

زمینه و هدف: در برخی مطالعات سال­های اخیر به نظر می­رسد که گاهی معنی­داری آماری در مطالعات RCT کافی نیست و برای بررسی ارزش واقعی یک مداخله جهت ورود به سیستم درمان و بهداشت، از حداقل تفاوت مهم بالینی (MCID) استفاده می­گردد. مطالعه حاضر یک مرور روایتی بر مفاهیم و روش­های محاسبة MCIDدر مطالعات کارآزمایی بالینی جهت شناخت بهتر این رویکرد تشخیصی است.
 روش بررسی: محققین با جستجو در گوگل اسکالر، Web of science و Pub med با ترکیب واژه­های کلیدی «MCID»، «رویکرد مبتنی بر توزیع»، «رویکرد مبتنی بر لنگر»، «حداقل تفاوت مهم بالینی» به زبان انگلیسی، بیش از ‌هزار مطالعه پیدا کردند که از این بین مقالات مرتبط با تعیین و محاسبة MCID مطالعه و در نهایت مفهوم کلی MCID و روش‌های مرتبط با آن شناسایی شد و مفروضات اساسی، سوگیری‌های آماری و کاستی‌های هر روش به‌تفصیل مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: دو روش مبتنی بر توزیع و مبتنی بر لنگر نسبت به سایر روش­ها قابل‌قبول شناخته شدند. همچنین محدودیت­های کلی در تعیین دقیق یک MCID شناسایی شده عبارت بود از: تعدد و تفاوت نمره­های به‌دست‌آمده از روش‌های مختلف محاسبه MCID، ازدست‌دادن دیدگاه بیمار و رابطه بین نمرات تغییر قبل و بعد از درمان.
نتیجه‌گیری: هدف از محاسبة MCID تعیین بهینه­ترین روش درمان چه از نظر وقت و چه از نظر هزینه برای بیماران است. در سال­های اخیر اهمیت این موضوع بیش‌ازپیش به نظر می‌رسد؛ بنابراین محققان و متخصصان رشته­های بالینی می­توانند بااحتیاط نسبت به محدودیت­های موجود در ارتباط با این روش­ها، برای سنجش عملکرد مداخلات خود در فضای کار و مطالعه از آنها استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار