اثر دو برنامه پیاده روی در آب و خشکی بر شاخص تعادل سالمندان دارای اضافه وزن: یک مطالعه تصادفی شده کنترل‌دار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی، دانشگاه رجاء قزوین

2 استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رجاء، قزوین

3 استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران.

10.22084/rsr.2023.27241.1676

چکیده

زمینه و هدف: هدف بررسی و مقایسه دو برنامه پیاده‌روی در آب و خشکی بر شاخص تعادل سالمندان دارای اضافه وزن بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل ۶۴ سالمند در دسترس استان گیلان با دامنه سنی ۶۵ تا ۷۵ سال بودند. نمونه آماری توسط آزمون کوکران به تعداد ۵۴ نفر به شیوه تصادفی ساده و در سه گروه پیاده روی در آب(۱۸ نفر)، پیاده روی در خشکی و کنترل(۱۸ نفر) تقسیم شدند. آزمون تی همبسته و آنالیز واریانس دوطرفه جهت ارزیابی مقادیر تعادل کلی، تعادل داخلی-خارجی،تعادل قدامی-خلفی در پیش آزمون و پس آزمون در نرم افزار SPSS ورژن ۲۵ مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: در گروه پیاده‌روی در آب، شاخص تعادل کلی دارای اختلاف میانگین ۰/۲۲ و مقدار t (۳/۵۹۲)، شاخص تعادل داخلی-خارجی(فرونتال) دارای اختلاف میانگین ۰/۱۸ و مقدار t (۳/۶۳۳)، مقدار شاخص قدامی-خلفی(ساجیتال) دارای اختلاف میانگین ۰/۱۹ و مقدار t (۳/۵۰۱) در سطح معنی داری (۰/۰۵) بود.  همچنین در گروه پیاده روی در خشکی  مقدار شاخص تعادل کلی دارای اختلاف میانگین ۰/۱۱ و مقدار t (۲/۴۱۲)، تعادل فرونتال دارای اختلاف میانگین ۰/۱۴ و مقدار t(۳/۰۱۵)، تعادل ساجیتال دارای اختلاف میانگین (۰/۰۶) و مقدار t (۲/۰۰۶) و سطح معنی داری ۰/۰۵>P بود.
نتیجه‌گیری: تمرینات پیاده‌روی در خشکی و تمرینات پیاده‌روی در آب با بهبود روند تعادل کلی، قدامی - خلفی، داخلی - خارجی در افراد سالمند دارای اضافه‌وزن همراه بوده است.  

کلیدواژه‌ها

موضوعات