دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522The immediate effect of custom-made insole on myoelectrical activity of selected leg muscles in obese children during walkingاثر آنی توکفشی طراحی شده اختصاصی بر فعالیت الکتریکی عضلات منتخب ناحیه ساق پای کودکان چاق حین راه رفتن110443810.22084/rsr.2022.25351.1604FAامیررضاصدیقیدانشجوی دکتری، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.مهردادعنبریاناستاد، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.ناهیدتفتیاستادیار، گروه اورتز و پروتز، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی همدان، همدان، ایران.Journal Article20211212Background and Aim: Today, childhood obesity is one of major public health crisis nationally and internationally. Locomotor characteristics related to obesity have yet to be clearly identified for children and adolescents. The aim of present study was to examine the immediate effect of custom-made insole on myoelectrical activity of selected leg muscles of obese children during walking.<br />Materials and Methods: Fourteen able-bodied male students aged 7-12 years in the Hamadan city participated in this study. Electromyography activity of Tibialis anterior, Proneus longus and Medialis gastrocnemius muscles were recorded during three walking conditions namely wearing only shoes, shoe with regular insole and shoe with custom-made insole. Analysis of variance with repeated measures followed by a Bonferroni correction was used for statistics analyses.<br />Results: Results showed that the normalized peak activity of the peroneus longus muscle in the midstance/ progression phase of walking decreased in the shoe with custom-made insole condition compared to the wearing only shoes condition (P=0.005). Also, the normalized peak activity of the tibialis anterior muscle in the sway phase of walking was decreased in the shoe with custom-made insole condition compared to the shoe with normal insole condition (P=0.014).<br />Conclusion: Due to the decrease in the activity level of the selected leg muscles while using custom-made insole in obese children, costume-made insoles have positive impact on obese children's during daily and Transitional activities.زمینه و هدف: امروزه چاقی کودکان یک بحران بزرگ بهداشت و سلامت عمومی در سطوح ملی و بین المللی است. ویژگی-های حرکتی مرتبط به چاقی هنوز به طور واضح برای کودکان و نوجوانان مشخص نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر آنی توکفشی طراحی شده اختصاصی بر فعالیت الکتریکی عضلات منتخب ناحیه ساق پای کودکان چاق حین راه رفتن بود.<br />مواد و روشها: تعداد 14 نفر از دانشآموزان پسر در محدودۀ سنی 12-7 ساله شهر همدان بهطور در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات درشتنئی قدامی، نازکنئی طویل و دوقلوی داخلی در سه وضعیت راهرفتن با کفش، کفش همراه با توکفشی معمولی و کفش با توکفشی طراحیشدۀ اختصاصی ثبت گردید. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازههای تکراری همراه با آزمون تعقیبی ضریب تصحیح بونفرونی استفاده شد.<br />یافتهها: نتایج نشان داد که مقدار حداکثر فعالیت نرمالیزهشدۀ عضله نازکنئی طویل در مرحلۀ میداستانس/ پیشروی راه رفتن، وضعیت کفش با توکفشی طراحیشدۀ اختصاصی نسبت به وضعیت کفش (005/0=P) و همچنین در مرحلۀ نوسان، وضعیت کفش با توکفشی طراحیشدۀ اختصاصی نسبت به وضعیت کفش با توکفشی معمولی (014/0=P) کاهش معناداری داشت. <br />نتیجهگیری: با توجه به کاهش سطح فعالیت عضلات منتخب ناحیه ساق پا در کودکان چاق حین استفاده از توکفشی طراحی-شدۀ اختصاصی، ممکن است این نوع توکفشی اثرات مثبتی در انجام فعالیتهای روزانه و حرکات انتقالی برای کودکان چاق فراهم سازد.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522Acute effect of motion control in comparison with standard shoes on coordination of lower limb joints in females with patellofemoral pain syndrome during the stance phase of runningاثر آنی کفش کنترل حرکتی در مقایسه با کفش رایج بر هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در زنان مبتلا به سندرم درد کشککی رانی طی فاز استقرار دویدن1120443910.22084/rsr.2022.24185.1573FAمحمدقربانیدانشجوی کارشناسی ارشد بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایرانمنصوراسلامیدانشیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایرانفاطمهسالاری اسکراستادیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران0000-0002-6244-9415Journal Article20210505Background and aim: Emerging research has suggested a relationship may exist between joint coordination and musculoskeletal injuries such as patellofemoral pain syndrome. It has recently suggested the use of shoes as a therapeutic intervention; however, the extent to which shoes affect the pattern of coordination remains unclear.The purpose of this study was to evaluate acute effect of motion control shoe on lower-limb joints coordination in females with patellofemoral pain syndrome during stance phase of running<br />Materials and methods: 24 females with PFPS participated in the study. Kinematic data were recorded in two running conditions with motion control and standard shoes using cameras. The vector coding method was used to calculate the coordination of the lower limb joints; also the paired t-test method was used to analyze the data at the significance level of P≤0.05.<br />Results: Motion control shoes compared to standard shoes had different effect on the coordination between rotation of the knee joint with motion of the subtalar joint in the transverse plane in two sub-phases of loading response (P=0.006) and midstance (P=0.007). Also in the sagittal plane in the loading response phase, the coordination between the hip with the knee joint and the hip with the ankle joints was statistically significant between the two shoes. <br />Conclusion: The use of motion control shoe proved to be effective to alter lower limb coordination during running in female with PFPS. This new insight into coordinative function may be useful for improving corrective strategies planned for treatment of PFPS.زمینه و هدف: تحقیقات اخیر نشان داده اند که بین هماهنگی مفاصل اندام تحتانی و آسیبهای اسکلتی-عضلانی از قبیل سندرم درد کشککیرانی (PFPS) ارتباط وجود دارد. پژوهشگران استفاده از کفش را بعنوان مداخله اصلاحی معرفی کردهاند، با وجود این، میزان اثرگذاری کفش بر الگوی هماهنگی مفاصل اندام تحتانی، مبهم مانده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر حاد کفش کنترل حرکتی بر هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در زنان مبتلا به PFPS طی فاز استقرار دویدن بود. <br />روش بررسی: 24 زن مبتلا به PFPS در پژوهش شرکت کردند. دادههای کینماتیکی در دو شرایط دویدن با کفش کنترل حرکتی (اسیکس) و کفش رایج (نایک فری 5) با استفاده از دوربین ثبت شد. برای محاسبات هماهنگی مفاصل اندام تحتانی از روش وکتورکدینگ و همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تیزوجی استفاده گردید. <br />یافتهها: کفش کنترل حرکتی در مقایسه با کفش رایج بر هماهنگی بین چرخش مفصل زانو با حرکت مفصل مچ در صفحه عرضی در دو زیر مرحله پاسخ بارگیری (006/0P=) و میانه استقرار (007/0P=) اثر متفاوت داشته است. همچنین هماهنگی مفاصل ران با زانو (002/0P=) و نیز مفاصل ران با مچ (002/0P=) درصفحه ساجیتال در مرحله پاسخ بارگیری بین دو کفش تفاوت وجود داشته است. <br />نتیجهگیری: استفاده از کفش کنترل حرکتی سبب تغییر در الگوی هماهنگی بین مفصلی اندام تحتانی در زنان مبتلا به PFPS طی دویدن شده است. این رویکرد جدید به بحث هماهنگی حرکت، میتواند در ارایه روشهای مداخله درمانی برای بیماران PFPS مفید باشد.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522Effects of eight weeks fall proof home-based exercises on balance, quality of life and fear of falling in elderly: A randomized clinical trialتاثیر هشت هفته تمرینات فال پروف نظارت شده در خانه بر تعادل، کیفیت زندگی و ترس از افتادن سالمندان: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده2133444010.22084/rsr.2022.25584.1616FAزهرارئیسیاستادیار، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی درمانی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک0000-0002-6941-7483محمدیساولی شراهیدانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی درمانی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراکJournal Article20220115Background and aim: Aging is an irreversible biological process that has become a major challenge for societies and humans in today's world. The aim of this study was to investigated the effect of an eight-week fall proof home-based exercises on balance, quality of life and fear of falling in elderly. <br />Material and methods: twenty-six elderly people over 60 years old with age average (70.275.25 years) participated in this study voluntarily and were randomly divided into control and fall proof exercise (FPE) groups (n=13 in each group). FPE group performed home-based exercises for eight weeks, 3 sessions per week and 60 minutes per session. The control group had a normal life routine during this period. Static and dynamic balance, fear of falling and quality of life were assessed respectively with 4 stage static balance test and timed up and go test, Falls Efficacy Scale-International Questionnaire (FES-I) and Older People’s Quality of Life Questionnaire (OPQOL-35). Statistical analysis was performed using SPSS software version 22. (p<0.05)<br />Results: The results of post-intervention statistical analysis showed that static (p=0.003) and dynamic (p=0.006) balance, quality of life (p=0.03) and fear of falling (p=0.012) in the FPE had a significant improvement over the control group. <br />Conclusion: According to the results, eight-week of fall proof home-based exercises has a positive and significant effect on balance and postural control, quality of life and fear of falling of the elderly. Therefore, it is recommended to use this method and exercise program to increase empowerment and prevent falls in the elderly.زمینه و هدف: سالمندی یک فرآیند بیولوژیکی برگشت ناپذیر است که در دنیای امروز به چالشی بزرگ برای جوامع و انسانها تبدیل شده است. هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات فالپروف نظارت شده در خانه بر تعادل، کیفیت زندگی و ترس از افتادن سالمندان بود.<br />روش بررسی: 26 سالمند بالای 60 سال با میانگین سن (۲5/۵ ± 2۷/70 سال) بطور داوطلبانه در این مطالعه شرکت و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (۱۳=n) تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرینات فالپروف را به مدت 8 هفته 3 جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه انجام دادند. گروه کنترل در این مدت روتین معمول زندگی خود را داشتند. تعادل ایستا و پویا، ترس از سقوط و کیفیت زندگی بهترتیب با استفاده از تستهای تعادل چهار مرحلهای و زمان برخاستن و رفتن، پرسشنامهی بینالمللی مقیاس کارآمدی افتادن و پرسشنامهی کیفیت زندگی ارزیابی شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ انجام گردید (۰5/0p<). <br />یافتهها: نتایج آنالیز آماری پساز مداخله تمرینی حاکی از بهبود معنیدار تعادل ایستا (00۳/0=p)، تعادل پویا (00۶/0=p)، کیفیت زندگی (0۳/0=p) و ترس از افتادن (0۱۲/0=p) در گروه فالپروف نسبت به کنترل بود.<br />نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده 8 هفته تمرینات فالپروف بصورت نظارت شده درخانه تاثیر مثبت و معناداری بر تعادل و کنترل پاسچر، کیفیت زندگی و ترس از افتادن سالمندان دارد. بنابراین پیشنهاد میگردد از این روش و برنامه تمرینی جهت افزایش توانمندسازی و پیشگیری از افتادن سالمندان استفاده شود.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522Comparison of bone mineral content and area between professional soccer players and non-athlete subjectsمقایسه محتوای مواد معدنی و سطح استخوان بین فوتبالیست های حرفه ای و افراد غیر ورزشکار3542444110.22084/rsr.2022.25376.1606FAعلی باقرنظریاناستادیار، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران0000-0001-5793-2675خلیلخیام باشیاستاد، گروه آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایراننادررهنمااستاد، گروه آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران0000-0002-0443-4303حسیندادگرمربی، گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرلنگه، هرمزگان، ایران0000-0001-7582-5072Journal Article20211215Background and Aim: The purpose of this study was to compare the bone mineral content (BMC) and area between professional soccer players and non-athlete subjects.<br />Materials and Methods: 15 professional soccer players (mean ± SD; age: 23.2±0.2 years, height: 174±1cm, weight: 70.3±1.8 kg) and 14 healthy non-athlete subjects (mean ± SD; age: 22 years, height: 173±1.2 cm, weight: 61.6±2.4 kg) participated in this study. Bone area and BMC was measured by Dual Energy X-Ray Absorptiometry (DEXA) at the femoral neck, femoral trochanter of dominant and non-dominant legs. Independent t-test was used to analyses the data.<br />Results: The results of this study showed that. BMC in lumbar spine (L2-L4) of soccer players were significantly higher than lumbar spine (L2-L4) of non-athlete subjects (T=6.6, P=0.000), (68438.8±2170.1 versus 51082.9±1340.2 mg). The BMC values of dominant and non-dominant leg of soccer players (46986.8±1554.6, 1694.8±48575.1 mg) were significantly higher than dominant and non-dominant leg of non-athlete subjects (33414.7±1035.9, 930.8±34070.7 mg), (T=7.1, T=7.3, P=0.000). Differences between area in lumbar spine (L2-L4), dominant and non-dominant leg of participants were not significant (51.2±0.9, 0.7±36.4, 0.7±36.4 cm² versus 48.7±1.1, 0.7±36.2, 0.6±35.5 cm²), (T=1.7, T=1, T=0.14, P>0.0).<br />Conclusion: The results show that soccer play lead to increase BMC but it cannot effect on bone area. It's noted that the geometry and structure of bone have been increasingly recognized as important risk factors. The longitudinal studies are recommended to clarify the effects of soccer and physical activities on bone formation and its structures.زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر مقایسه محتوای مواد معدنی و سطح استخوان بین فوتبالیستهای حرفهای و افراد غیرورزشکار بود.<br />روش بررسی: محتوای مواد معدنی و سطح گردن و تروکانتر استخوان ران پای برتر و غیربرتر و مهرههای کمری (4L-2L)، 15 نفر فوتبالیست حرفهای و 14 فرد سالم غیرورزشکار مورد ارزیابی قرار گرفت. از دستگاه سنجش تراکم مواد معدنی استخوان، ترازو، قدسنج و فرم ثبت سابقه ورزشی و پزشکی جهت جمعآوری دادهها استفاده شد. دادهها از طریق آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. <br />یافتهها: میزان محتوای مواد معدنی استخوان مهرههای کمری، پای برتر و غیربرتر فوتبالیستهای حرفهای (1/2170± 8/68434 و 6/1554± 8/46986 و 8/1694 ±1/48575 گرم) بطور معنیداری بیشتر از افراد غیرورزشکار (2/1340± 9/51082 و9/1035± 7/33414 و 8/930 ± 7/34070 گرم) بود (000/0 =P، 3/7 =T، 6/6 =T، 1/7 =(T. بین سطح استخوان مهرههای کمری، پای برتر و غیربرتر فوتبالیستها (2/51، 4/36، 4/36 سانتیمتر مربع) و گروه غیرورزشکار (7/48، 2/36، 2/36 سانتیمتر مربع) تفاوت معنیداری مشاهده نشد (05/0 P>، 14/0 =T، 1 =T، 7/1 =T).<br />نتیجهگیری: نتایج نشان داد که ورزش فوتبال موجب افزایش محتوای مواد معدنی استخوان شده، اما تأثیر قابل ملاحظهای بر روی سطح استخوانی ندارد. با توجه به اینکه شکل و اندازه استخوان به عنوان یکی از ریسک فاکتورهای خطرزا برای شکستگی استخوان شناخته شده است، پیشنهاد میشود که تحقیقات درازمدتی انجام شود تا اثرات فعالیت ورزشی نظیر فوتبال بر سطح استخوان بهتر سنجیده شود.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522Study of Plantar Pressure Pattern, Symmetry Index and Center of Pressure in Patients with Ankylosing Spondylitis: A Cross-Sectional Studyمطالعه الگوی توزیع فشار کف پایی، شاخص تقارن و نوسانات مرکز فشار در بیماران مبتلا به اسپوندیلولیت آنکیلوزان: یک مطالعه مقطعی4352444210.22084/rsr.2022.25550.1614FAپرویزصوفیونداستادیار گروه روماتولوژی، مرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام رضا، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران0000-0001-5517-791Xفرزانهگندمیاستادیار گروه آسیب شناسی ورزشی و تمرینات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی،کرمانشاه، ایران.0000-0002-6684-1086مهرانسلیمیدانشجوی کارشناسی ارشد گروه آسیب شناسی ورزشی و تمرینات اصلاحی- دانشکده علوم ورزشی- دانشگاه تهران- تهران- ایران0000-0002-0441-3537مژگانعزتیرزیدنت گروه روماتولوژی- مرکز تحقیقات و توسعه بیمارستان امام رضا- دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه-کرمانشاه-ایران.0000-0002-9789-712xJournal Article20220109Background and Aim: One of the problems of patients with ankylosing spondylitis (AS) is poor balance, fear of falling and consequently reduced daily activities. In this study, the aim was to compare the distribution of foot pressure distribution, postural sways and symmetry index compared to healthy individuals.<br />Material and Methods: Nineteen AS patients (age:43.35±11.12 years, BMI=26.91±4.94 kg/m2) and seventeen healthy men (age: 48.2±12.4 years, BMI=22.10±10.22 kg/m2) were included in the study. The foot pressure distribution was recorded by PT-scan system. Static test was used to determine the maximum foot pressure(N/cm2) and to determine the postural sways, the standard deviation of center of pressure(COP) was used at the medial-lateral and anterior-posterior plans. The symmetry index(SI) was also used to determine the symmetry in the plantar pressure distribution. <br />Results: Mean distribution of right and left foot pressure was significantly different between AS and healthy individuals(P=0.01). Also, the mean scores of COP (P=0.024), COP-path length(P=0.0001), standard deviation of medial-lateral(P=0.024), and anterior-posterior(P=0.028) sways were significant between the two groups. In addition, the mean scores of the SI between the right and left feet were significantly different between groups(P=0.013). However, there was no significant difference between the two groups in the distribution of foot pressure on the front and rear of the foot and the front and rear pressure SI(P>0.05).<br />Conclusion: AS can cause unilateral weight-bearing and expose patients to musculoskeletal disorders. Patients' balance is also reduced due to the flexed posture and displacement of the COP, which can put them at risk of falling.زمینه و هدف: یکی از مشکلات بیماران مبتلا به اسپوندیلیت انکیلوزان ضعف تعادل، ترس از سقوط و بهدنبال آن کاهش فعالیتهای روزمره میباشد؛ در این مطالعه هدف مقایسه وضعیت توزیع فشار کفپایی، شاخصهای نوسان پاسچر و تقارن نسبت به افراد سالم بود.<br />روش بررسی: نوزده بیمار مبتلا به اسپوندیلیت انکیلوزان (سن: 12/11±35/43 سال، 94/4±91/26=BMIکیلوگرم بر متر مربع) و هفده مردسالم (سن: 4/12±2/48 سال، 12/72±10/12BMI=کیلوگرم بر متر مربع) وارد مطالعه شدند. توزیع فشار کفپایی توسط سیستم Payatek،PT-scan ثبت شد. تست استاتیک برای تعیین حداکثر فشار کفپا (N/cm2) ) و برای تعیین نوسانات پاسچر از انحراف استاندارد نوسانات مرکز فشار در سطح داخلی-خارجی و قدامی-خلفی استفاده شد. از شاخص تقارن نیز برای تعیین تقارن در توزیع فشار کفپایی استفاده گردید.<br />یافتهها: میانگین توزیع فشار کفپای راست و چپ بین بیماران و افراد سالم تفاوت معناداری داشت(01/0=P). همچنین بین دو گروه در میانگین نمرات سطح نوسانات COP (024/0=P)، طول مسیر نوسانات(0001/0=P)، انحراف استاندارد نوسانات در سطح داخلی-خارجی(024/0=P) و قدامی-خلفی (028/0=P)تفاوت معناداری وجود داشت. بعلاوه میانگین نمرات شاخص تقارن بین پای راست و چپ بین دو گروه تفاوت معناداری داشت(013/0=P). با این وجود بین دو گروه در توزیع فشار کفپا روی جلو وعقب پا و شاخص تقارن توزیع فشار جلو و عقب پا تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0>P).<br />نتیجه گیری: اسپوندیلیت انکیلوزان میتواند سبب تحمل وزن یکطرفه شده و فرد را در معرض اختلالات اسکلتی-عضلانی مضاعف قرار دهد. بهعلاوه تعادل بیماران بدلیل پاسچر خمیده و جابهجایی مرکز ثقل بسیار کاهش یافته و این مسئله می-تواند آنها را در معرض خطر سقوط قرار دهد.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522The effect of selected physical activity interventions on mobility and fine motor control in older femalesتاثیر فعالیت منتخب بدنی بر حرکت پذیری و کنترل حرکات ظریف زنان سالمند5361444310.22084/rsr.2022.24670.1584FAسعیدارشماستادیار رفتارحرکتی، دانشگاه خوارزمی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایرانکاظمموسویدانشجوی دکتری رفتارحرکتی، دانشگاه خوارزمی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایرانزهراخسرویدانشجوی دکتری رفتارحرکتی، دانشگاه خوارزمی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایرانJournal Article20210731Background and Aims: The aim of this study was to investigate the effect of combined training methods (Barre au sol and Pilates) on the components of mobility and manual dexterity of older women.<br /><br />Materials and Methods: Thirty healthy elderly women aged ≥ 60 years referred to in the Gorgan neighborhood house in Tehran were available as a sample and randomly divided into experimental and control groups of 15 people. The experimental group trained based on designed exercise program. They completed training protocol for eight weeks, three sessions per week, each session for 60 minutes. The control group did not receive any intervention during the research period and continued their normal daily activities. The components of mobility and manual dexterity were measured in the pretest and posttest stages using Timed Up and Go (TUG) and Purdue Pegboard Test. The analysis of variance test with repeated measures or ANOVA 2×2 and Paired T-test at a significance level of 0.05 were used to analyze the data.<br /><br />Results: The results of this study showed that 8 weeks of combination of Pilates and Barre au sol exercises had a significant effect on the level of mobility and manual dexterity in the experimental group compared to the control group (P= 0.001).<br /><br />Conclusion: According to the results of the current study this exercises could improve mobility and manual dexterity, it would be recommended for elderly to perform mention above movements, at home, rehabilitation centers and elderly nursing homes for improving their daily quality of life.زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثر روش های تمرین ترکیبی (پیلاتس و باراسل) بر مولفه های حرکت پذیری و چالاکی دستی زنان سالمند بود. <br />روش بررسی: تعداد 30 نفر از زنان سالمند سالم بالای60 سال مراجعه کننده به سرای محله گرگان در شهر تهران، به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل، تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و در هر هفته 3 جلسه 60 دقیقه ای به تمرین پرداختند. گروه کنترل در این مدت هیچ گونه مداخله-ای دریافت نکردند و به فعالیت روزمره خود پرداختند. مولفه های حرکت پذیری و چالاکی دستی با استفاده از آزمون برخاستن و رفتن زمان دار (TUG) و پوردوپگبورد در مراحل پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری (آنوای مختلط 2×2) و آزمون تی همبسته در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. <br />یافته ها: نتایج نشان داد 8 هفته تمرینات ترکیبی پیلاتس و باراسل، تاثیر معناداری بر سطح چالاکی دستی و حرکت پذیری گروه تجربی نسبت به گروه کنترل دارد (001/0=P) .<br />نتیجه گیری: با توجه به یافتههای تحقیق به نظر میرسد این تمرینات میتواند موجب بهبود چالاکی دستی و حرکت پذیری سالمندان گردد؛ لذا میتوان، چه در منزل و چه در مراکز توانبخشی و نگهداری سالمندان، بهمنظور بهبود کیفیت زندگی روزمره و حفظ استقلال سالمندان از آن بهره برد.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522The effect of yoga training on attention and positive/negative symptoms in women with schizophreniaتاثیر یک دوره تمرینات یوگا بر توجه و علائم مثبت و منفی زنان مبتلا به اسکیزوفرنی6372444410.22084/rsr.2022.23989.1565FAتاباننفیسیکارشناسی ارشد یادگیری و کنترل حرکتی، گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، ایرانمریمنزاکت الحسینیدانشیارگروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، ایران0000-0002-4603-7947شیلاصفویاستادیارگروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، ایرانJournal Article20210403Background and aim: The purpose of this study was to investigate the effect of yoga training on attention and positive/negative symptoms in women with schizophrenia. Materials and methods: A quest-experimental study was conducted on a number of 25 patients with schizophrenia (mean age 46.00±6.48). The participants were selected through purposire sampling and were randomly assigned to yoga training (15 n) and control (10 n) groups. The yoga training group did yoga for 12 weeks; however, the control group performed their daily activities. Both groups participated in a pre-test and post-test. Stroop Test, and Positive/Negative Scales, were used to collect the data. Analyze of Covariance (ANOVA) was used to analyses the collected data. Results: A significant difference was found between the yoga and control groups in pre-test and post-test in selective attention and positive/negative symptoms. Conclusion: Therefore, it can be concluded that the yoga training can be an appropriate intervention to improve attention and decrease positive/negative symptoms in individuals with schizophrenia.زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر دوازده هفته تمرینات یوگا بر توجه و علائم مثبت و منفی زنان مبتلا به اسکیزوفرنی بوده است. روش بررسی: تحقیق از نوع نیمه تجربی و طرح تحقیق پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. 25 زن مبتلا به اسکیزوفرنی با میانگین سنی 48/6±00/46 به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرینات یوگا (15 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرینات یوگا، تمرینات را در دوازده هفته و گروه کنترل، فعالیت های روزانه مرکز را انجام دادند. توجه انتخابی و علائم مثبت و منفی آنها در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب به وسیله نرم افزار استروپ و پرسشنامه ارزیابی مقیاس علائم مثبت و منفی بیماری اسکیزوفرنی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0> p مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد تفاوت معنی داری بین میانگین توجه انتخابی و علائم مثبت و منفی گروه تمرینات یوگا در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که تمرینات یوگا می توانند به عنوان یک روش مداخله ای برای بهبود توجه و علائم مثبت و منفی زنان مبتلا به اسکیزوفرنی مورد استفاده قرار گیرد.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522Investigate the plantar pressure distribution in PFP patients: A systematic reviewبررسی الگوی توزیع فشار کفپایی در بیماران مبتلا به درد کشککیرانی: یک مطالعه مروری7383444510.22084/rsr.2022.25484.1610FAعلییلفانیاستاد گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران0000-0003-3696-7208محمدرضااحمدیدانشجوی دکترا توانبخشی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران0000-0003-1098-431Xآزادهعسگرپوردانشجوی دکترا توانبخشی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران0000-0003-1995-5264Journal Article20211231Background and Aim: Changes in the plantar pressure distribution may be very effective to identifying and treatment people at risk of patellofemoral pain (PFP). Therefore, the aim of this review study was to investigate the plantar pressure distribution in PFP patients. <br /><br />Materials and method: The search process was performed in Cochrane Library, PubMed, Springer Link, Science Direct, Scopus, web of science and Medline databases. Studies limited to the 2000 to 2020 years were extracted. Selected articles were screened in a three-step process according to inclusion and exclusion criteria. Two researchers evaluated the quality of articles with a modified questionnaire Downs and Black for prospective, case-control and cross-sectional studies and were classified into three categories: high quality, medium quality and low quality.<br /><br />Results: 10 articles were selected for systematic review. 6 study was high quality and 4 study was medium quality that classified which were of high quality in total selected articles. The results of study analysis showed that PFP patients present a different pattern of plantar pressure distribution by increasing and decreasing foot pronation.<br /><br />Conclusion: PFP patients with increased foot pronation show increase peak pressure and contact area in the medial part of the foot and second and third metatarsophalangeal; in contrast, in PFP patients with decrease foot pronation show a decrease in peak pressure and contact area in the medial part of the anterior part of the foot, and an increase in contact area and peak pressure in the lateral of the foot.زمینه و هدف: تغییرات در توزیع فشار کفپایی ممکن برای شناسایی افراد در معرض خطر PFP و درمان آن تاثیر بسزایی داشته باشد. بنابراین، هدف از این مطالعه مروری بررسی الگوی توزیع فشار کفپایی در بیماران PFP است. <br /><br />روش بررسی: فرآیند جستجو در بانکهای اطلاعاتی Cochrane Library, PubMed, Springer Link, Science Direct, Scopus, web of science, Medline انجام شد. مطالعات محدود به بازه زمانی سالهای 2000 الی2020 استخراج شدند. مقالات برگزیده طی یک فرآیند سه مرحلهای مطابق با معیارهای ورود و خروج غربال شدند. دو محقق با پرسشنامه اصلاح شده and Black Downs برای مطالعات آیندهنگر، موردی - شاهدی و مقطعی، کیفیت مقالات را ارزیابی کردند و در سه دسته: کیفیت بالا، متوسط و کم طبقهبندی شدند.<br /><br />یافتهها: 10 مقاله برای بررسی نهایی در این مطالعه مروری انتخاب شد. 6 مقاله با کیفیت بالا و 4 مقاله با کیفیت متوسط طبقهبندی شدند که در مجموع مقالات منتخب از کیفیت بالایی برخوردار بودند. نتایج تحلیل مطالعات نشان داد که بیماران PFP با افزایش و کاهش پرونیشن پا الگوی متفاوتی از توزیع فشار کفپایی را ارائه میدهند. <br /><br />نتیجهگیری: بیماران PFP با افزایش پرونیشن پا، اوج فشار و سطح تماس در بخش داخلی پا و انگشت دوم و سوم افزایش یافته است؛ و در مقابل در بیمارن PFP با کاهش پرونیشن پا، کاهش اوج فشار و سطح تماس در بخش داخلی از قسمت قدامی پا و افزایش سطح تماس و اوج فشار در قسمت خارجی پا مشاهده میشود.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522Relationship between the injury incidence with age groups and body mass index in 7 to 12 years old male soccer players in Kermanارتباط بین میزان شیوع آسیب با ردههای سنی و شاخص تودة بدنی در بازیکنان فوتبال پسر 7 تا 12 سالة شهر کرمان8592444610.22084/rsr.2022.25287.1594FAمریمشریفیدانشجوی دکتری امدادگری ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایرانعبدالحمیددانشجودانشیار، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران0000-0002-6197-2300منصورصاحب الزمانیاستاد، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران0000-0002-1368-8508روح ا...نیکوییدانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایرانمحمدرضاامیرسیف الدینیدانشیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایرانJournal Article20211202Background and aims: Extensive epidemiological research is the first step in designing sports injury prevention programs. According to the results of review studies on the lack of injury information in soccer player kids, the aim of this study was to investigate the injury incidence in 7 to 12 year old male football players.<br />Materials and Methods: The study is a descriptive study in which out of 24 soccer clubs in Kerman, seven clubs were randomly selected. The data of 212 players ( age 11.22 ±1.29 years, height 142.67±9.2 cm, weight 36.91±9.2 kg) including the frequency, location and mechanism of acute injury during training. Injuries was collected from Fuller Injury Questionnaire (2006) through interviews. The relationship between the injury incidence with age groups and body mass index of players was measured using Chi-square test (p≤ 0/05).<br />Results: The overall injury incidence was 1.05 injuries per 1000 hours of soccer in training sessions. Most injuries (84.3%) were located in the lower limbs. Tackling (56.8%) had the greatest injury mechanism. Significant differences were found between age groups with injury rates (P = 0.000, χ2 = 22.33) and body mass index with injury rates (P = 0.000, χ2 = 58.53).<br />Conclusion: The Present information can serve as a database in the injury incidence in soccer’s boys and also to identify risk factors such as age and body mass index increase. It can also be considered by researchers and football community planners in order to design injury prevention programs.زمینه و هدف: تحقیقات گستردة شیوعسنجی، اولین گام طراحی برنامههای پیشگیری از آسیب ورزشی میباشد. طبق نتایج مطالعات مروری، مبنی بر کمبود اطلاعات آسیب در نونهالان فوتبالیست، هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع آسیب در بازیکنان فوتبال پسر 7 تا 12 ساله بود. <br />روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع توصیفی گذشتهنگر بود. از بین 24 باشگاه فوتبال شهر کرمان، هفت باشگاه به شکل تصادفی وارد تحقیق شد. اطلاعات آسیب 212 بازیکن پسر )ســن 29/1±22/11 سال، قد 2/9±67/142 سانتیمتر، وزن2/9±91/36 کیلوگرم)، شامل فراوانی، محل و مکانیسم آسیبهای حاد در زمان تمرین بوسیلة پرسشنامة آسیب فولر (2006)، از طریق مصاحبه جمعآوری شد. ارتباط بین میزان شیوع آسیب با ردههای سنی و شاخص تودة بدنی بازیکنان با استفاده از آزمون آماری کای دو محاسبه شد (05/0 ≤ p).<br />یافتهها: میزان شیوع آسیب، 05/1 آسیب به ازای 1000 ساعت تمرین بود. بیشترین میزان آسیب در اندام تحتانی (3/84%) مشاهده شد. تکل کردن (8/56) بیشترین آمار مکانیسم آسیب را داشت. تفاوت معنیداری بین ردههای سنی با میزان آسیب (000/0=P ، 33/22 =χ2) و شاخص تودة بدنی با میزان آسیب (000/0= P، 53/58 =χ2) وجود داشت، با افزایش سن و وزن، میزان آسیب بازیکنان بیشتر شد. <br />نتیجهگیری: اطلاعات حاصل از این تحقیق میتواند به عنوان یک پایگاه داده در ارتباط با میزان شیوع آسیب در پسران نونهال فوتبالیست و همچنین در جهت شناسایی ریسکفاکتورهایی همچون افزایش سن و ترکیب بدن به مربیان و مسئولان تیمهای فوتبال کمک نماید. همچنین میتواند به منظور طراحی برنامههای پیشگیری از آسیب مورد توجه محققان و برنامهریزان جامعة فوتبال قرار گیرد.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522The Effect of 6 week Aquatic Exercises with Naturopathy method on Electromyography (EMG) activity of selected muscle in individuals with non-specific chronic low back painتاثیر شش هفته تمرین در آب همراه با ناتروپاتی بر میزان و زمان فعالیت منتخبی از عضلات افراد با کمردرد مزمن غیر اختصاصی93102444710.22084/rsr.2022.24069.1568FAهادیمیریاستادیار، گروه تربیت بدنی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران0000-0002-2628-422Xحسینشاهرخیاستادیار، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران0000-0003-2735-3087فریبابهرامی ایوانکیکارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی دانشگاه رجا، قزوین،ایرانJournal Article20210417Introduction: The purpose of this study was the effect of 6 week Aquatic exercises on with Naturopathy method Electromyography (EMG) activity of selected muscle in individuals with non-specific chronic low back pain.<br />Materials and methods: The statistical sample of the study consisted of 24 women with an age range of 25 to 40 years that divided into two groups of experimental and control groups. The variables of the study include muscle activation and onset of muscle activation in gluteus maximus, gluteus medius and multifidus measured by electromyography before and after the exercise. Then the experimental group participate in 6 week Aquatic Exercises and control group continued their normal life during this period. The data were analyzed by repeated measure ANOVA and independent and dependent t-tests at the significant level of 0/05.<br />Results: The result showed a significant differences between the two groups in the muscle activity and onset of muscle after exercise. Aquatic exercises lead to increase in the muscle activity of Gluteus maximus, gluteus medius and multifidus muscles and decrease in onset of Gluteus maximus, gluteus medius and multifidus muscles.<br />Conclusion: Based on research findings, the Aquatic exercises resulted in considerable improvements in muscle activation in patients with non-specific chronic low back pain. Thus, these exercises can be used for these patients.زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی 6 هفته تمرین در آب همراه با ناتروپاتی بر میزان و زمان فعالیت منتخبی از عضلات با افراد کمر درد مزمن غیر اختصاصی بود.<br />روش بررسی: نمونه آماری تحقیق شامل 24 نفر زن با دامنه سنی 25 تا 40 سال است که به دو گروه 12 نفری آزمون و کنترل تقسیم شدند. متغیرهای تحقیق شامل میزان فعالیت عضلات و زمان فعالیت عضلات گلوتئوس ماکسیموس، گلوتئوس مدیوس و مولتی فیدوس به وسیله دستگاه الکترومیوگرافی در پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. برنامه تمرین در آب طی 6 هفته اجرا شد. برای بررسی اثر تمرینات از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری وآزمون های t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05/ 0صورت گرفت.<br />یافته ها: تفاوت معناداری بین دو گروه در میزان فعالیت الکتریکی و زمان شروع فعالیت الکتریکی عضلات بعد از تمرین گزارش شد. انجام تمرینات در آب منجر به افزایش معناداری در فعالیت عضلانی عضلات گلوتئوس ماکسیموس، گلوتئوس مدیوس و مولتی فیدوس و منجر به کاهش معناداری در زمان تاخیر شروع فعالیت عضلانی عضلات مولتی فیدوس، گلوتئوس ماکسیموس و مدیوس در گروه آزمون شد.<br />نتیجه گیری: براساس یافتههای پژوهش،تمرینات در آب می تواند عاملی در بهبود فعالیت عضلانی در افراد مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی شود.به این ترتیب، میتوان از این تمرینات برای این بیماران استفاده کرد.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522Improving soleus muscle function in male Wistar rats by increasing calcitonin gene-dependent peptide (CGRP) during a period of moderate-intensity continuous rehabilitation trainingبهبود عملکرد عضله نعلی رتهای نر نژاد ویستار از طریق افزایش پپتید وابسته به ژن کلسیتونین (CGRP) در طی یک دوره تمرینات توانبخشی تداومی با شدت متوسط103111447110.22084/rsr.2021.23919.1563FAفیروزهخاموردیدانشجو دکترای فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایراناحمدهمت فراستادیار فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایرانمانیاروزبیانیاستادیار فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایرانناصربهپوردانشیار فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانJournal Article20210316Background and aim: Decreased physical activity is associated with poor neuromuscular function for daily activities. Laboratory studies indicate the effect of calcitonin gene-related peptide (CGRP) on neuromuscular activity. The aim of this study was to investigate the effect of a course of moderate-intensity continuous rehabilitation exercises (MCT) on CGRP expression in skeletal muscle of male Wistar rats.<br />Materials and Methods: For this purpose, 12 male Wistar rats weighing 200-220 g, with a sleep cycle of 12.12, free access to food and water and ambient temperature of 25±2 ° C were randomly divided into two groups of exercise and control. The training group performed 6 sessions (5 sessions per week) of continuous training with moderate intensity. The conditions of the control group were similar to the training group but they did not exercise. Finally, 48 hours after the last training session, rats were extracted by standard anesthesia, victim and horseshoe muscle method of all mice, and then Western blot method was used to determine the expression of CGRP protein. Significance level was considered p> 0.05. <br />Results: Statistical findings from the output of independent t-test for CGRP receptor protein expression values showed that the implementation of six weeks of MCT training protocol significantly increased CGRP protein expression in the MCT group compared with the control group (P = 0.048). <br />Conclusion: These results indicate that the MCT rehabilitation protocol caused that muscle function during endurance activities could be improved by increasing CGRP protein expression.زمینه و هدف: کاهش فعالیت جسمانی افراد با ضعف عملکرد عصبیعضلانی برای اجرای فعالیتهای روزانه همراه است. مطالعات آزمایشگاهی بر تاثیر پپتید مرتبط با ژن کلسیتونین (CGRP) بر فعالیت عصبی عضلانی دلالت دارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرینات توانبخشی تداومی شدت متوسط (MCT) بر بیان ژن CGRP در عضلات اسکلتی رتهای نر نژاد ویستار است. <br />روش بررسی: بدین منظور 12 سر موش نر نژاد ویستار با وزن 220-200 گرم، با چرخه خواب 12.12، دسترسی آزاد به غذا و آب و دمای محیطی 2±25 درجه سآنتیگراد، در 2 گروه تمرین و کنترل، به صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه تمرین 6 هفته (هر هفته 5 جلسه) تمرین مداوم با شدت متوسط انجام دادند. شرایط گروه کنترل مشابه گروه تمرین بود، ولی تمرین ورزشی انجام نمیدادند. نهایتا 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موشهای صحرایی توسط روش استآندارد بیهوش، قربآنی و بافت عضله نعلی تمامی موشها استخراج شد، سپس برای تعیین میزان بیان پروتئین CGRP از روش وسترنبلات استفاده شد. روش تحقیق تجربی و سطح معنیداری 0.05>p در نظر گرفته شد.<br />یافتهها: یافتههای آماری از خروجی آزمون تی مستقل برای مقادیر بیان پروتئین گیرنده CGRP نشان داد که اجرای شش هفته پروتکل تمرینی MCT سبب افزایش معنیداری در بیان پروتئینCGRP در گروه MCT در مقایسه با گروه کنترل شد (0.048 =p).<br />نتیجهگیری: نتایج نشان دادند که پروتکل توانبخشی MCT سبب می شود که عملکرد عضلانی در هنگام فعالیتهای استقامتی می تواند از طریق افزایش در بیان پروتئین CGRP، بهبودی یابد.دانشگاه بوعلی سیناپژوهش در توانبخشی ورزشی2383-146491720210522The Effect of Heading on postural control and physical fitness of U-13 soccer playersتاثیر یک جلسه تمرین ضربه سر بر ثبات پاسچر و عملکرد جسمانی بازیکنان فوتبال کمتر از 13 سال113121444810.22084/rsr.2022.24768.1587FAمصطفیزارعیدانشیار گروه تندرستی و بازتوانی در ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران0000-0001-9063-686Xمریمکاویانیاستادیار گروه علوم رفتاری، شناختی و فناوری ورزشی ، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران0000-0002-1922-6611بهنازپورجعفریکارشناس ارشدآسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی،دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایرانhttp://orcid.org/00علیکریمیکارشناس ارشدآسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی،دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایرانhttp://orcid.org/00Journal Article20210819Background and Aim: Heading in football is one of the basic and essential skills for any player. This also increases the incidence of head injuries in this sport. Repeated heading in childhood can lead to serious brain dysfunction and sometimes irreversible consequences. The most common consequences of a head injury are headache, dizziness, and imbalance. Therefore, the aim of the present study was to investigate the short-term effect of head injury on postural stability and physical performance of Nonhal football players.<br />Materials and Methods: Twenty players under the age of 13 at the club level in Tehran province who participated in at least two training sessions per week participated in this study. In this study, a heading training session included a standard 10-minute protocol. After general warm-up, a total of 20 consecutive heading was struck by each player in 10 minutes. Immediately before and immediately after heading training static and dynamic balance, agility and dribbling speed were measured using Y-Balance, Illinois agility and slalom dribbling tests, respectively.<br />Results: The results showed that after a ten-minute session of heading by the players, there was a significant decrease in the scores of balance, speed and agility tests in the experimental group compared to the control group (P≤0.05).<br />Conclusion: Therefore, performing a heading by soccer players can have a negative effect on the postural control and their balance. Therefore, considering the importance of postural control and physical fitness, it is recommended not to use heading during the game.زمینه و هدف: ضربه زدن با سر در فوتبال یکی از مهارتهای اساسی و ضروری برای هر بازیکن است. این مساله باعث میشود بروز آسیبهای سر نیز در این ورزش افزایش یابد. وارد آمدن ضربات مکرر به سر در دوران کودکی می تواند اختلالات جدی در عملکرد مغز و عواقب بعضا جبران ناپذیری به همراه داشته باشد. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر کوتاه مدت ضربه سر بر ثبات پاسچر و عملکرد جسمانی بازیکنان فوتبال نونهال است.<br />مواد و روش: 20 نفر از بازیکنان کمتر از 13 سال در سطح باشگاهی استان تهران که حداقل در دو جلسه تمرین در هفته شرکت داشتند در این تحقیق شرکت کردند جلسه تمرین ضربه سر شامل یک پروتکل استاندارد 10 دقیقه ای بود. بعد از گرم کردن عمومی بدن، در مجموع 20ضربه سر متوالی در زمان 10 دقیقه توسط هر بازیکن زده شد. بلافاصله قبل و پس از تمرین تعادل ایستا و پویا، میزان چابکی و سرعت دریبلینگ به ترتیب با استفاده از آزمون های وای بالانس، چابکی ایلینویز و دریبلینگ اسلالوم اندازه گیری شد.<br />یافتهها: نتایج نشان داد پس از یک جلسه ده دقیقه ای اعمال ضربات سر توسط بازیکنان کاهش معنی داری در نمرات آزمونهای تعادل، سرعت و چابکی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل دیده شد (05/0P≤).<br />نتیجه گیری: بنابراین انجام ضربه سر توسط بازیکنان نونهال میتواند بر ثبات پاسچر و تعادل آنها تاثیر منفی داشته باشد. ینابراین با در نظر گرفتن اهمیت ثبات پاسچر و عملکرد ورزشکاران توصیه میشود از ضربات سر طی بازی استفاده نشود.