2024-03-29T14:15:35Z
https://rsr.basu.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=363
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1464
1397
6
11
مقایسه تاثیر روش های توانبخشی سنتی، لباس فضایی و ترکیبی بر تعادل پویای ورزشکاران مبتلا به اسپرین مچ پا
مجید
خدادادی
نادر
رهنما
زمینه و هدف:اسپرین مچ پا از شایعترین آسیبهای حاد ورزشی است که به علت آسیب به گیرندهای حس عمقی و کاهش تعادل، خطر بازگشت مجدد آن بسیار زیاد است، لذا هدف این تحقیق مقایسه تأثیر روشهای توانبخشی سنتی، لباس فضایی و ترکیبی بر تعادل پویای ورزشکاران مبتلا به اسپرین مچ پا بود.
روش بررسی: تعداد30 نفر از ورزشکاران مبتلا به اسپرین درجه 3 مچ پا بهصورت هدفمند و در دسترس در این تحقیق شرکت کردند و بهطور مساوی در سه گروه توانبخشی قرار گرفتند. نمونهها به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه تحت تمرینات توانبخشی ویژه فرد قرار گرفتند. تعادل پویای ورزشکاران در سه جهت قدام، خلفی داخلی و خلفی خارجی قبل و بعد از هشت هفته توسط آزمون ستاره تعدیل شده (وای) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای کوواریانس استفاده شد (05/0>P).
یافتهها: نتایج تحقیق تفاوت معناداری در تعادل پویا بین سه روش توانبخشی نشان داد (05/0P<)، بهطوریکه بین روش ترکیبی و لباس فضایی (05/0P<) و ترکیبی و سنتی (05/0P<) تفاوت معنادار بود، اما بین روش سنتی و لباس فضایی تفاوت معنادار نبود (05/0P>).
نتیجهگیری: از یافتههای این تحقیق میتوان نتیجهگیری کرد که روش ترکیبی بیشترین تأثیر بر تعادل پویا داشت لذا، بهعنوان بهترین روش برای توانبخشی ورزشکاران مبتلا به اسپرین مچ پا توصیه میشود.
اسپرین مچ پا
لباس فضایی
تعادل پویا
2018
05
22
1
12
https://rsr.basu.ac.ir/article_2435_e121258397ce7172cff3162af2fe4ffb.pdf
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1464
1397
6
11
تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته بر تعادل پویای دانشآموزان کم توان ذهنی
بهنام
غلامی بروجنی
بهنام
قاسمی
محمدرضا
مرادی
زمینه و هدف: عقبماندگی ذهنی یکی از رایجترین معلولیتهای ذهنی است که با اختلال در حفظ تعادل در مبتلایان همراه میباشد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر برنامه تمرینی ثبات مرکزی و برنامه تمرینی زنجیره حرکتی بسته بر تعادل پویای دانشآموزان کمتوان ذهنی بود.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که بر روی 45 دانشآموز پسر کمتوان ذهنی انجام شد، آزمودنیها در سه گروه 15 نفره کنترل، ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته قرار گرفتند. گروههای تجربی 8 هفته و هفتهای سه بار تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته را انجام دادند. در پیشآزمون و پسآزمون از تست برخاستن و رفتن برای اندازهگیری تعادل پویای سه گروه استفاده شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس یکراهه برای بررسی تفاوتهای بین گروهی استفاده شد. نتایج بهدست آمده در سطح معنیداری کمتر از 05/0 بررسی شدند.
یافتهها: در نتایج آزمون تعادل پویا بین گروههای ثبات مرکزی و کنترل (000/0=p)، زنجیره حرکتی بسته و کنترل (006/0=p) و همچنین گروههای ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (002/0=p) تفاوت معنیداری مشاهده شد.
نتیجهگیری: تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته باعث بهبود تعادل ایستا و پویای دانشآموزان کمتوان ذهنی شدند و از این تمرینات میتوان برای بهبود تعادل در برنامههای توانبخشی دانشآموزان کمتوان ذهنی استفاده کرد.
کم توان ذهنی
ثبات مرکزی
زنجیره حرکتی بسته
تعادل پویا
2018
05
22
13
20
https://rsr.basu.ac.ir/article_2434_099f4a68612c3a0e0a2a2ba2b6bc8955.pdf
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1464
1397
6
11
تأثیر شش هفته تمرین کششی مجموعه عضلانی سه سر ساقی بر دامنه حرکتی دورسی فلکشن، حس عمقی مچ پا، والگوس زانو و عملکرد در ورزشکاران دارای محدودیت حرکتی دورسی فلکشن
علیرضا
مهدوی
ملیحه
حدادنژاد
فرشته
افتخاری
زمینه و هدف: محدودیت دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا باعث تغییر بیومکانیک اندام تحتانی، ثبات ناحیه مچ پا و ثبات پاسچرال میشود. لذا هدف از این تحقیق بررسی شش هفته تمرین کششی مجموعه عضلانی سه سر ساقی بر دامنه حرکتی دورسی فلکشن، حس عمقی مچ پا، والگوس زانو و عملکرد در افراد دارای محدودیت حرکتی دورسی فلکشن بود.
روش بررسی: در تحقیق نیمه تجربی حاضر، 24 مرد ورزشکار مبتلا به محدودیت دورسی فلکشن مچ پا شرکت داشتند که به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند؛ (12 نفر گروه کنترل (سن 14/2±50/23 سال، قد 17/7±50/172سانتیمتر و وزن 84/5±00/70کیلوگرم) و 12 نفر گروه تجربی (سن 72/1±00/23 سال، قد 25/5±80/178سانتیمتر و وزن16/9±75/67 کیلوگرم)). قبل و پس از شش هفته تمرین کششی عضلات سهسر ساقی، میزان دامنه دورسی فلکشن و حس عمقی به وسیله گونیامتر یونیورسال، میزان والگوس زانو بهوسیله دوربین و عملکرد حرکتی بهوسیله آزمون عملکردی لی سهگام تکپا، عملکردی پرشلی ضربدری تکپا هشت لاتین اندازهگیری شد. از آزمون کوواریانس در SPSS نسخه 21 برای تجزیه و تحلیل دادهها برای تحلیل دادهها استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: پس از اجرای تمرینات کششی تغییرات معناداری در دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا (001/0=P) و عملکرد حرکتی (001/0=P) مشاهده شد اما تفاوت در والگوس زانو (450/0=P) و حس عمقی مچ پا (470/0=P) معنادار نبود.
نتیجهگیری: استفاده از برنامه تمرینات کششی مجموعه سه سر ساقی در برنامههای توانبخشی ورزشکاران دارای محدودیت حرکتی مچ پا جهت کاهش محدودیتهای ناشی از این عارضه مانند دامنه حرکتی مچ پا و عملکرد حرکتی، توصیه میشود.
دامنه حرکتی دورسی فلکشن
حس عمقی
ولگوس زانو
عملکرد
2018
05
22
21
32
https://rsr.basu.ac.ir/article_2436_69140d7b76a6c454d5f410d07d39901a.pdf
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1464
1397
6
11
تاثیر خستگی عملکردی بر حس وضعیت مفصل مچ پا در بازیکنان فوتسال زن
فاطمه
نادریان
رضا
مهدوی نژاد
وحید
ذوالاکتاف
هدف و زمینه: خستگی یکی از مهمترین عوامل اثرگذار در بروز آسیب های ورزشی است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر خستگی عملکردی بر حس وضعیت مفصل مچپا در زنان فوتسالیست بود.
روش بررسی: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 22 نفر از دانشجویان دختر فوتسالیست دانشگاه اصفهان با میانگین و انحراف معیار سن 8/1±20 سال، وزن 40/2 ±57 کیلوگرم، قد 73/5±161 سانتیمتر بهصورت در دسترس انتخاب شدند. خستگی عملکردی فوتسال توسط پروتکل تعدیل شده شبهفوتبال بانگسبو ایجاد شد. حس وضعیت مفصل مچ پا توسط دستگاه ایزوکنتیک بایودکس در دو حالت اینورژن و اورژن در زاویه 15 درجه و خستگی توسط مقیاس بورگ قبل و بلافاصله پس از اجرای پروتکل خستگی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله آزمون T همبسته در سطح معناداری (05 /0P≤) انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که پس از خستگی، میزان خطای بازیکنان در بازسازی زاویه مورد نظر بهطور معناداری افزایش یافته است. براساس اطلاعات بهدست آمده از مقیاس بورگ نیز میزان خستگی بازیکنان در پس آزمون (2/2±81/17) به طور معناداری بیشتر از پیش آزمون (81/0± 7) بود (54/1 ES= و000/0P=).
نتیجه گیری: خستگی باعث تغییر در حس وضعیت مفصل مچ پا می شود. در تحقیق حاضر از پروتکل خستگی شبیه سازی شده با بازی فوتسال برای ایجاد خستگی در آزمودنی ها استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از انجام پروتکل میزان خطای حس وضعیت افزایش زیادی داشته است. بنابراین احتمال آسیبدیدگی زیاد می شود.
فوتسال
حس وضعیت
مچ پا
خستگی
مقیاس بورگ
2018
05
22
33
42
https://rsr.basu.ac.ir/article_2437_6a3c0ecb3433396824b5b7ee5de11960.pdf
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1464
1397
6
11
تأثیر آنی دو نوع کشش دینامیک سریع و آهسته بعد از اعمال خستگی عملکردی بر فلکشن زانو در بازیکنان والیبال مرد حرفهای
مهدی
صفرزاده
عبدالحمید
دانشجو
محمد تقی
امیری خراسانی
زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر آنی دو نوع کشش دینامیک با سرعتهای متفاوت بعد از اعمال خستگی عملکردی بر حداکثر فلکشن مفصل زانو هنگام فرود در بازیکنان والیبال مرد حرفهای بود.
روش بررسی: از بین تمامی بازیکنان والیبال شهر کرمان که در دامنه سنی 18 تا 23 سال قرار داشتند، 36 نفر با میانگین± انحراف استاندارد (سن= 1/2± 6/20 سال، قد= 5/6 ± 9/185 سانتیمتر، وزن= 8±2/77 کیلوگرم) بهصورت هدفمند و در دسترس بهعنوان نمونه آماری انتخاب و بهطور تصادفی در 3 گروه 12 نفری کشش دینامیک آهسته، کشش دینامیک سریع و کنترل قرار گرفتند. بهمنظور اعمال خستگی، از پروتکل خستگی عملکردی ورزش والیبال و جهت ریکاوری از دو نوع کشش دینامیک با سرعت آهسته و سریع استفاده گردید.
یافتهها: آزمون آنالیز مکرر ترکیبی نشان داد که خستگی در همه گروهها باعث کاهش معناداری در حداکثر فلکشن مفصل زانو در پیشآزمون و پسآزمون شده است؛ اما بعد از اعمال پروتکل ریکاوری تنها در گروه دینامیک آهسته در پیشآزمون و پسآزمون تفاوت معناداری مشاهده شد (001/0=P). این آزمون تفاوت معناداری را بین هیچکدام از گروهها نشان نداد (430/0=P).
نتیجهگیری: نتایج تحقیق نشان داد که کشش دینامیک آهسته میتواند در پایان مسابقه و تمرین بهعنوان یک روش ریکاوری مناسب برای ورزشکاران بهویژه بازیکنان والیبال برای از بین بردن اثر خستگی مناسب باشد. بازیکنان والیبال میتوانند برای ارتقاء عملکرد و جلوگیری از آسیبهای اندام تحتانی بهخصوص رباط صلیبی قدامی روش کشش دینامیک آهسته را مورد استفاده قرار دهند. اما کشش دینامیک سریع ریکاورکننده مناسبی برای ورزشکاران والیبال نمیباشد.
والیبال
خستگی عملکردی
کشش دینامیک
فلکشن زانو
رباط صلیبی قدامی
2018
05
22
43
52
https://rsr.basu.ac.ir/article_2438_8e9da71b8940f535eac1c907224b2164.pdf
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1464
1397
6
11
بررسی تأثیر مداخلۀ تمرینی شنا بر تعادل و سیستمهای درگیر در تعادل نوجوانان دارای اختلال شنوایی با کمکاری دهلیزی
نعیمه
عارف
شهزاد
طهماسبی بروجنی
الهه
عرب عامری
زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر مداخلهی تمرینی شنا بر تعادل و سیستمهای درگیر در تعادل نوجوانان دارای اختلال شنوایی با کمکاری دهلیزی بود. روش بررسی: 24 نفر از دختران ناشنوای مدارس استثنایی شهرستان پاکدشت استان تهران بهصورت نمونهی در دسترس در این تحقیق حضور داشتند. آزمودنیها بهصورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. ابتدا پیشآزمون تعادل تحت چهار شرایط حسی مختلف شامل؛ اختلال همزمان حسی- پیکری و دهلیزی، بینایی و دهلیزی، حسی- پیکری و بینایی و بدون هیچ تداخل حسی، با دستگاه بایودکس گرفته شد. سپس، 12 نفر گروه تجربی (میانگین سنی 8/2±50/15) به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه تحت آموزش شنا قرار گرفتند و 12 نفر گروه کنترل (میانگین سنی 9/1±50/15) در هیچ رشتهی ورزشی فعالیتی نداشتند. پس از اتمام دورهی مداخلهی تمرینی، پسآزمون تعادلی مشابه پیشآزمون به عمل آمد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره انجام شد. یافتهها: با تأیید نرمال بودن توزیع دادهها و همگنی واریانسها، نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد تمرینات شنا بهطور معنیداری بر تعادل بدون تداخل حسی و تعادل دهلیزی تأثیرگذار است (005/0≤P). نتیجهگیری: پیشنهاد میشود بهمنظور بهبود تعادل افراد ناشنوا آموزش شنا برای ناشنوایان بهعنوان یک روش توانبخشی در مراکز بهداشتی درمانی، بیمارستان، مراکز توانبخشی، مدارس استثنایی و مدارس ناشنوایان مورد استفاده قرار گیرد.
توانبخشی دهلیزی
سیستم بینایی
سیستم حسی-پیکری
سیستم دهلیزی
2018
05
22
53
64
https://rsr.basu.ac.ir/article_2439_6cbdb0780dfc74485fc93444ab686ff1.pdf
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1464
1397
6
11
مطالعهی اثر ناپایداری زانو بر تعادل، الگوی راه رفتن، عملکرد فیزیکی، شاخص گام برداری پویا و کیفیت زندگی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو
فرشته
سهیلی
فرزانه
گندمی
شیرین
عصار
مهسا
مظفری
زمینه و هدف: یکی از مشکلات رایج بیماران دارای استئوآرتریت، ناپایداری زانو می باشد، که عملکرد آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف این پژوهش، بررسی اثر ناپایداری خودگزارشی، بر پارامترهای گام برداری، شاخص گام برداری پویا، تعادل و کیفیت زندگی بیماران دارای ناپایداری زانو بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، 68 بیمار استئوآرتریتی با تأیید پزشک متخصص و معیارهای ورود به مطالعه، در پژوهش شرکت نمودند. 31 بیمار در گروه دارای ناپایداری و 37 بیمار در گروه بدون ناپایداری زانو قرار گرفتند. تست بِرگ برای ارزیابی تعادل؛ اثر کف پا برای ارزیابی الگوی گامبرداری؛ WOMAC برای ارزیابی عملکرد؛ SF36 برای ارزیابی کیفیت زندگی؛ (UGT) Up and Go Test، بالا و پایین رفتن از پله و 40 متر راه رفتن برای ارزیابی عملکرد فیزیکی و تست گام برداری پویا، استفاده شد. برای مقایسه ی میانگین ها از t- مستقل با آلفای 05/0 و فاصله اطمینان 95% استفاده گردید.
یافته ها: یافته ها نشان داد که بین دو گروه در نمره ی بِرگ (016/0P=) و نمره های سه متغیر مربوط به فعالیت های فیزیکی شامل (016/0P=) UGT؛ بالا و پایین رفتن از پله (05/0 P=و 027/0P=)، تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین گروه ها تنها در بعد سفتی مفصلی WOMAC با هم تفاوت معنادار داشتند (004/0P=). اما، گروه ها در گام برداری پویا، الگوی گام برداری و کیفیت زندگی با هم تفاوتی نداشتند (05/0P>).
نتیجه گیری: با مشاهده ی اثر ناپایداری مفصلی بر فاکتورهای کلیدی در انجام فعالیت های فیزیکی روزانه و پیشگیری از سقوط بیماران استئوآرتریتی زانو، به پزشکان و فیزیوتراپ ها توصیه می شود تا قبل از هرگونه مداخله ی توان بخشی به شناسایی این بیماران با ویژگی ناپایداری پرداخته و راهکارهای مناسبی جهت بهبود آن طراحی نمایند.
استئوآرتریت زانو
ناپایداری
تعادل
گامبرداری
کیفیت زندگی
2018
05
22
65
74
https://rsr.basu.ac.ir/article_2486_0f683d5e3c3d0981a1319d47c27ad326.pdf
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1464
1397
6
11
مقایسه وضعیت ستون فقرات در صفحه ساجیتال بین زنان و مردان وابسته به اپیوئیدهای تحت درمان توسط متادون با افراد سالم
آناهیتا
یونسی رمدانی
محمدحسین
علیزاده
هومن
مینو نژاد
سیدعلی
امامی هاشمی
زمینه و هدف: اعتیاد به گروه اپیوئیدها علاوه بر آثار زیان بار بر ابعاد روحی بر جسم و سیستم اعصاب مرکزی و دستگاه اسکلتی عضلانی تأثیرات منفی دارد و میتواند بر وضعیت پاسچر انسان اثرگذار باشند. پاسچر نابهنجار باعث ایجاد فشار بر ساختارهای مختلف بدنی شده و اندامهای داخلی و حیاتی را در معرض آسیب قرار میدهد. روش بررسی: 30 زن و 30 مرد وابسته به اپیوئیدهای تحت درمان با متادون به صورت هدفمند از بین معتادانی که تمایل به همکاری داشتند انتخاب شدند، همچنین30 زن و 30 مرد سالم که از نظر سن، قد، وزن و شاخص توده بدنی با نمونههای معتاد همگن بودند بهعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. کایفوز و لوردوز آزمودنیها توسط خط کش منعطف و به روش هوپنفلد و میزان انحنای گردنی با روش فتوگرامتری اندازهگیری شد. یافتهها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد بین وضعیت ستون فقرات گردنی (0001/0P=)؛ کایفوز سینهای (0001/0P= ) و لوردوز کمری (005/0P= ) مردان و زنان معتاد و مردان و زنان سالم تفاوت معنیداری وجود دارد. نتیجهگیری: بین وضعیت ستون فقرات زنان و مردان معتاد به مواد مخدر و زنان و مردان سالم تفاوت معنیدار با اندازه اثر بزرگ وجود داشت. در نهایت میتوان چنین استنباط کرد که وابستگی به مواد مخدر بر وضعیت ستون فقرات زنان و مردان تأثیر منفی میگذارد.
افراد وابسته به اپیوئیدها
افراد تحت درمان با متادون
وضعیت ستون فقرات
صفحه ساجیتال
2018
05
22
75
84
https://rsr.basu.ac.ir/article_2487_1e70fcc5ce3fd1f1309631ea59cfcecc.pdf