دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
7
14
2020
01
21
تأثیر شش هفته تمرین ثبات مرکزی بر نوسان وضعیت و تعادل پویای ورزشکاران مرد بسکتبالیست دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا
1
12
FA
نورالله
جاودانه
دانشجوی دکترای حرکات اصلاحی و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
njavdaneh68@gmail.com
نورمحمد
جاودانه
دانشجوی ارشد حرکات اصلاحی، گروه تربیت بدنی دانشکده تربیت بدنی و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
njavdane@ut.ac.ir
بهنام
قاسمی
دانشیار، گروه تربیت بدنی دانشکده تربیت بدنی و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
njavdaneh@gmail.com
محمدرضا
مرادی
استادیار، گروه تربیت بدنی دانشکده تربیت بدنی و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
njavdaneh@yahoo.com
10.22084/rsr.2018.17012.1395
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت تمرینات ثبات مرکزی و همچنین شیوع بالای اسپرین و ناپایداری مچ پا و متعاقب آن کاهش تعادل و نوسان وضعیت، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل پویا و نوسان پاسچر مردان بسکتبالیست دچار بیثباتی عملکردی مچ پا بود.<br /> روش بررسی: 24 مرد ورزشکار بسکتبالیست مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا در این تحقیق شرکت کردند. پس از غربالگری اولیه و شناسایی ورزشکاران واجد شرایط با استفاده از پرسشنامه عملکردی مچ پا، ورزشکاران به دو گروه تجربی (با میانگین سن: 22/4±00/21 سال؛ قد: 25/8±80/183 سانتیمتر و وزن: 86/6±75/77 کیلوگرم) و کنترل (با میانگین سن: 94/4±50/23 سال؛ قد: 57/10±50/185 سانتیمتر و وزن: 84/8±00/79 کیلوگرم)، تقسیم شدند. ورزشکاران گروه تجربی تمرینات ثبات مرکزی را به مدت شش هفته انجام دادند. ارزیابی میزان تعادل پویا و نوسان پاسچر در دو گروه قبل و بعد از آزمون به ترتیب بوسیله تست Y و صفحه نیرو انجام گرفت. دادهها در نرمافزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از آزمون آنوا با اندازهگیریهای تکراری جهت مقایسه نتایج بهدست آمده بین گروههای تحقیق استفاده شد.<br /> یافتهها: نتایج مقایسه بین گروهی پس از شش هفته تمرینات ثبات مرکزی، تفاوت معنیداری در بهبود تعادل پویا و نوسان پاسچر در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0p≤).<br /> نتیجهگیری: افزودن برنامههای تمرینات ثبات مرکزی به برنامههای درمانی توانبخشی مردان بسکتبالیست دارای ناپایداری عملکردی مچ پا جهت تسهیل محدودیت ناشی از این عارضه مانند نقص تعادل و نوسان پاسچر، توصیه میشود.
تمرینات ثبات مرکزی,تعادل پویا,ناپایداری عملکردی مچ پا,نوسان پوسچر
https://rsr.basu.ac.ir/article_3417.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_3417_8a38b4c1e7ab734157d58951478bd89e.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
7
14
2020
01
21
مقایسه وضعیت سر، شانه و ستون فقرات در کوهنوردان و سنگنوردان ایرانی
13
24
FA
میثم
ایرانپور
0000-0001-9709-7117
دانشجوی کارشناسی ارشد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
meysam.iranpour1990@gmail.com
علی
شمسی
0000-0002-8013-9998
استادیار گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
m48445608@gmail.com
سید حسین
حسینی
0000-0001-5611-8161
استادیار گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
hoseini.papers@gmail.com
10.22084/rsr.2020.20296.1465
زمینه و هدف: ورزشکاران در رشته های ورزشی برای رسیدن به سطح عملکردی عالی نیازمند انجام تمرینات مستمر و تقویت عضلات ویژه ای از بدن می باشند و مجبورند زمان زیادی را در وضعیت بدنی غالب آن رشته ورزشی به تمرین بپردازند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه وضعیت سر، شانه و ستون فقرات در کوهنوردان و سنگنوردان ایرانی بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع علی مقایسه ای است. نمونه آماری پژوهش شامل 123 کوهنورد با میانگین (سن 72/8±47/27 سال، قد 08/0±75/1 متر، وزن 74/7±16/68 کیلوگرم، شاخص توده بدن 15/2±24/22 کیلوگرم بر مترمربع) و 106 سنگنورد با میانگین (سن 81/9±24/28 سال، قد 07/0±75/1 متر، وزن 54/11±87/66 کیلوگرم، شاخص تودهبدن 81/2±60/21 کیلوگرم بر مترمربع) بود. ارزیابی ناهنجاری های سر به جلو از نمای جانبی و شانه ها از نمای قدامی، توسط دوربین دیجیتال انجام و زوایای مورد نظر با استفاده از نرمافزار اتوکد 2015 بدست آمد. برای ارزیابی کایفوز و لوردوز ستون فقرات از دوربین کینکت مایکروسافت استفاده شد.
یافته ها: نتایج آماری نشان داد که زاویه سر به جلو سنگنوردان بیشتر از کوهنوردان بود (039/0P=) کایفوز سینه با (034/0P=) و لوردوز کمری با (033/0P=) در کوهنوردان بهطور معناداری بیشتر از سنگنوردان بود. همچنین در خصوص عارضه شانه نابرابر در هر دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر وضعیت های سر و ستون فقرات در کوهنوردان و سنگنوردان میتواند تحت تأثیر رشته ورزشی قرار گیرد. بنابراین توجه بیشتر به برنامه های تمرین درمانی برای اصلاح و بهبود وضعیت بدنی در ورزشکاران ضروری به نظر می رسد.
کوهنوردان,سنگنوردان,کینکت,نیمرخ ساختاری
https://rsr.basu.ac.ir/article_3418.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_3418_8d40be333965f654444957b0a94fe51b.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
7
14
2020
01
21
مقایسه نیروهای عکس العمل زمین، تغییرات مرکز جرم به فشار، زمان رسیدن به پایداری و نیروی برشی در حرکت فرود جفت پای اسکی بازان نخبه زن و مرد
25
32
FA
حیدر
صادقی
0000-0001-6563-9882
استاد، گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
sadeghih@yahoo.com
گلنوش
اخوان عابدی
کارشناس ارشد، بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران
golnooshakhavan2002@yahoo.com
10.22084/rsr.2020.20361.1468
زمینه و هدف: با توجه به نقش متغیرهای کینتیکی در ارزیابی کیفیت اجرای مهارت ورزشی، هدف مطالعه حاضر مقایسه نیروهای عکسالعمل زمین، تغییرات مرکز جرم به فشار و زمان رسیدن به پایداری در حرکت فرود جفتپای اسکیبازان نخبه زن و مرد بود.
روش بررسی: 16 اسکیباز آلپاین، 8 زن (وزن 91/5±78/55 کیلوگرم، قد 08/5±161سانتیمتر، سن 4±34 سال) و 8 مرد (وزن 8/5±85/81 کیلوگرم، قد 97/3±177 سانتیمتر، سن 4±36 سال) در تحقیق شرکت کرده و حرکت فرود جفتپا از ارتفاع 40 سانتیمتر را روی صفحه نیرو انجام دادند. حداکثر برآیند GRF، حداکثر GRF در سه راستای عمودی، قدامی- خلفی و داخلی- خارجی، تغییرات مرکز جرم به فشار در دو راستای قدامی- خلفی و داخلی- خارجی و زمان رسیدن به پایداری با استفاده از اطلاعات صفحه نیرو محاسبه شد. مقایسه متغیرها میان دو گروه توسط روش آماری کواریانس یک طرفه در سطح معنیداری 0.05≥p صورت گرفت.
یافتهها: تفاوت معنیداری در متغیرهای GRF، تغییرات مرکز جرم به فشار در راستای داخلی- خارجی و زمان رسیدن به پایداری میان دو گروه زنان و مردان وجود نداشت اما تغییرات مرکز جرم به فشار در راستای قدامی- خلفی به میزان 3% در زنان بیشتر از مردان بود.
نتیجهگیری: به نظر میرسد زنان نوسانات بیشتری در حین فرود برای رسیدن به پایداری متحمل میشوند که خود ریسک آسیبهای زانو، بخصوص ACL را افزایش میدهد. برای تحلیل دلیل افزایش نوسانات، نیاز به بررسی بیشتر در الگوهای فرود است.
"اسکیبازان آلپاین","فرود جفتپا","نیروی عکسالعمل زمین","تغییرات مرکز جرم به فشار","زمان رسیدن به پایداری"
https://rsr.basu.ac.ir/article_3419.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_3419_623e26c4cb3f34b315051b22080fbea5.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
7
14
2020
01
21
اثر خستگی بر میزان هم انقباضی عضلات اطراف زانو و اجرای عملکردی در ورزشکاران با سابقه پارگی رباط صلیبی قدامی
33
44
FA
کمیل
دشتی رستمی
0000-0002-3467-2660
استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه مازندران
kdr_140@yahoo.com
محمد حسین
علیزاده
0000.0003.1507.5602
استاد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه تهران
mhalizadeh47@yahoo.com
هومن
مینونژاد
استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه تهران
h.minoonejad@ut.ac.ir
حمیدرضا
یزدی
فوق تخصص جراحی زانو، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران
dr.yazdi88@yahoo.com
10.22084/rsr.2020.20511.1473
زمینه و هدف: از آنجاییکه ورزشکاران بعد از پارگی رباط صلیبی قدامی خستگی را تجربه میکنند، بنابراین شناخت اثرات خستگی بر کنترل عصبی عضلانی و اجرای عملکردی حائز اهمیت است. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر خستگی بر میزان هم انقباضی عضلات اطراف زانو و اجرای عملکردی در ورزشکاران با سابقهی پارگی رباط صلیبی قدامی بود.
روش بررسی: نمونه تحقیق حاضر شامل 36 ورزشکار بود که در سه گروه، 12 نفر با عمل بازسازی رباط صلیبی (ACLR)، 12 نفر با پارگی رباط صلیبی بدون عمل بازسازی (ACLD) و 12 نفر بهعنوان گروه کنترل قرار گرفتند. میزان هم انقباضی عضلات چهارسر- همسترینگ، چهارسر- دوقلو و اجرای عملکردی در قبل و بعد از خستگی مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافتهها: میزان هم انقباضی عضلات چهارسرران- دوقلو در گروههای آسیب دیده (ACLR و ACLD) بهطور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. همچنین اجرای عملکردی در تست لی تک پا در گروههای آسیب دیده به طور معناداری بعد از خستگی کاهش یافت.
نتیجهگیری: هم انقباضی عضلات چهارسر- دوقلو در ایجاد ثبات مفصل زانو مهم است، لذا توصیه میشود در تمرینات توانبخشی این دو عضله بیشتر مدنظر قرار گیرد. با توجه به کاهش اجرای عملکردی در ورزشکاران آسیب دیده، پیشنهاد میشود آزمونهای عملکردی در شرایط خستگی نیز ارزیابی شوند.
زانو,رباط صلیبی قدامی,کنترل عصبی-عضلانی,اجرای عملکردی
https://rsr.basu.ac.ir/article_3420.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_3420_0c1dede73b6a88a690a0edd47938a5bb.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
7
14
2020
01
21
بررسی اثر8 هفته برنامه تمرینی بر ثبات عملکردی و قدرت ایزومتریک عضلات کمربند شانه ای در ورزشکاران پرتاب بالای سر با دیسکینزی کتف
45
56
FA
الهام
حاجی حسینی
0000-0002-6392-5356
دانشجوی دکترای آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
hosseinielham1988@gmail.com
علی اصغر
نورسته
0000-0003-3540-4470
استاد، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
asgharnorasteh@yahoo.com
حسن
دانشمندی
0000-0003-1154-0531
استاد، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
daneshmandi_ph@yahoo.com
10.22084/rsr.2020.20812.1482
زمینه و هدف: دیسکینزی کتف در بین ورزشکاران رشتههای پرتاب بالای سر شایع بوده و میتواند ورزشکاران را مستعد آسیبهای شانه کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته برنامه تمرینی بر ثبات عملکردی و قدرت ایزومتریک عضلات کمربند شانهای در ورزشکاران پرتاب بالای سر با دیسکینزی کتف بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با پیشآزمون و پسآزمون در گروههای تجربی و کنترل بود. تعداد 38 ورزشکار در دو گروه والیبال 20 نفر (10 نفر تجربی، 10 نفر کنترل) و دو گروه هندبال 18 نفر (10 نفر تجربی، 8 نفر کنترل) قرار گرفتند. قدرت ایزومتریک و ثبات عملکردی اندام فوقانی قبل و بعد از 8 هفته برنامه تمرینی ارزیابی شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که پس از 8 هفته برنامه تمرینی، مقدار قدرت عضلات تحت خاری، ذوزنقه میانی، ذوزنقه تحتانی و دندانهای قدامی بهطور معنیداری افزایش یافت (05/0≥P). همچنین نمره ترکیبی در آزمون ثبات عملکردی اندام فوقانی پس از برنامه تمرینی، در گروههای تمرینی والیبال و هندبال بهطور معنیداری افزایش یافت (05/0≥P).
نتیجهگیری: به نظر میرسد برنامه تمرینی انجام شده بهصورت زنجیره حرکتی، موجب بهبود قدرت در عضلات کتف و ثبات عملکرد در اندام فوقانی میگردد. لذا به نظر میرسد استفاده از این برنامه تمرینی در ورزشکاران پرتاب بالای سر با دیسکینزی کتف میتواند مفید باشد اگرچه برای نتیجهگیری نیاز به مطالعات بیشتر میباشد.
کتف,قدرت عضلانی,ثبات عملکردی,ورزشکار,برنامه تمرینی
https://rsr.basu.ac.ir/article_3421.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_3421_c3a5c015fee76ab7f51856fc4f7f1b69.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
7
14
2020
01
21
اثر هشت هفته تمرین یوگا بر کنترل خستگی ذهنی و عملکرد اندام تحتانی، مکانیک فرود و تعادل تغییر یافته در دانشجویان تربیت بدنی
57
69
FA
محمد سرحد
حسن
دانشجوی کارشناسی ارشد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
mohamadsarhad90@gmail.com
منوچهر
حیدری
0000-0002-6684-1086
استادیار گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
mhaidary2000@yahoo.com
فرزانه
گندمی
0000-0002-6684-1086
استادیار گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
gandomi777@gmail.com
10.22084/rsr.2020.21620.1507
زمینه و هدف: خستگی ذهنی، معمولاً به دنبال فعالیت های طولانی مدت شناختی رخ میدهد؛ به گونه ای که عملکرد شناختی را کاهش داده و منجر به تغییر در هماهنگی های حرکتی میشود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرگذاری تمرینات یوگا بر مهار خستگی ذهنی و تعادل، مکانیک فرود و عملکرد اندام تحتانی تغییر یافته در دانشجویان تربیت بدنی بود.
روش بررسی: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 36 دانشجوی تربیت بدنی، به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه شرکت نمودند و به طور تصادفی در دو گروه (18 N=) تقسیم شدند. گروه مداخله، هشت هفته (سه جلسه در هفته) به تمرینات یوگا پرداختند و گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. خستگی ذهنی با 45 دقیقه فعالیت شناختی اعمال شد. قبل و پس از خستگی ذهنی و پس از هشت هفته تمرینات یوگا، تعادل پویا با آزمون Y، تعادل نیمه پویا با دستگاه Lafayette Stability Platform، عملکرد اندام تحتانی با تست LEFT، مکانیک فرود با ابزار Balance Error Scoring System و ارزیابی فیلم مهارت Jump-Landing با نرمافزارهای AutoCAD, Kinovea ارزیابی شدند. تحلیل داده ها با نرمافزار SPSS (نسخه 22) و آزمونPaired sample t-test، در سطح معناداری 05/0 P<انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که، اثر زمان و تعامل گروه × زمان در فاکتورهای عملکرد اندام تحتانی و مکانیک فرود (0001/0P<)، اثر زمان و تعامل گروه × زمان در فاکتورهای تعادل پویا و تعادل نیمه پویا (0001/0P<) که طبق مطالعات گذشته در پیش بینی ریسک وقوع آسیب های اندام تحتانی پررنگ گزارش شده اند، پس از تمرینات یوگا دست خوش تغییرات معناداری شده اند.
نتیجه گیری: تغییر معنادار فاکتورهای عملکرد اندام تحتانی، مکانیک فرود، تعادل پویا و تعادل نیمه پویا دانشجویان تربیت بدنی پس از تمرینات یوگا حاکی از اهمیت پرداختن به مسئله بوده، و متخصصین پیشگیری از آسیب، می بایست در معرفی راهکارهای مقابله با وقوع خستگی ذهنی، به مطالعه و تحقیق بپردازند.
یوگا,خستگی ذهنی,عملکرد اندام تحتانی,مکانیک فرود,تغییرات تعادل
https://rsr.basu.ac.ir/article_3422.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_3422_8e8ba476df55d97fcbb2be2cbec442a7.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
7
14
2020
01
21
مقایسه اثربخشی پروتکل های گرم کردن ایستا، پویا و برنامه پیشگیری از آسیب بر والگوس زانو حین فرود دراپ و آزمون لی لی تک پایی در مردان ورزشکار 25-18 سال
71
86
FA
نعمت اله
بهبودیان
کارشناسی ارشد، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
behboodian_n1368@yahoo.com
رحمان
امیری
0000-0001-6638-4797
دانشجوی دکترای گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
amiri.rahman20@yahoo.com
امیر
لطافت کار
0000000256128340
استادیار گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
letafatkaramir@yahoo.com
10.22084/rsr.2020.21899.1515
زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی پروتکلهای گرمکردن ایستا، پویا و پیشگیری از آسیب بر ولگوس زانو حین فرود دراپ و نمرات آزمون لیلی تک پایی در مردان ورزشکار 18-25 سال بود.
روش بررسی: از بین دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی 36 نفر ورزشکار بر اساس معیارهای ورودی انتخاب شده و بصورت تصادفی به سه گروه گرمکردن ایستا (12 نفر)، گرمکردن پویا (12 نفر) و برنامه پیشگیری از آسیب (12 نفر) تقسیمبندی شدند. جهت ارزیابی عملکرد و زاویه والگوس زانو از آزمونهای لیلی تکپایی و سیستم آنالیز سه بُعدی حرکت استفاده گردید. پس از پیشآزمون، هر کدام از سه پروتکل گرمکردن به مدت 10 تا 15 دقیقه انجام و پس از آن پسآزمون انجام گرفت. بهمنظور مقایسه بین گروهی از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی LSD و برای بررسی درون گروهی از آزمون تی وابسته در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافتهها: نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که بین گروهها در متغیرهای لیلی تک پایی و والگوس زانو اختلاف معنیداری وجود دارد (001/0P=). نتایج آزمون t وابسته نشان داد که تغییرات متغیر لیلی تک پایی در گروههای گرمکردن ایستا (03/0P=) و برنامه پیشگیری از آسیب (001/0P=) و متغیر والگوس زانو در گروههای گرمکردن ایستا (001/0P=) و برنامه پیشگیری از آسیب (001/0P=) معنیدار، اما در گروه گرمکردن پویا معنیدار نبودند (05/0≤P).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج، برنامه پیشگیری از آسیب میتواند تکنیک فرود دراپ را بهبود بخشد بدون اینکه اختلالی در عملکرد ورزشکاران ایجاد کند که احتمالاً این برنامه مؤثرتر از هر دو پروتکل گرم کردن ایستا و پویا در آمادهسازی ورزشکاران برای مسابقات باشد.
گرم کردن,مفصل زانو,لیگامان صلیبی قدامی,مردان فعال,پیشگیری از آسیب
https://rsr.basu.ac.ir/article_3423.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_3423_bc46e4f0ccf97bc7255ac7d5384efaa8.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
7
14
2020
01
21
تاثیر سه نوع زانوبند پیشگیری کننده بر زاویه فلکشن و گشتاور آداکشن خارجی مفصل زانو در سه نوع فرود تک پا
87
94
FA
حسین
گل دشتی
دانشجوی دکترای بیومکانیک ورزشی ، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران ، بابلسر، ایران
hgoldashti@gmail.com
منصور
اسلامی
دانشیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.
mseslami@gmail.com
محمد
تقی پور
دانشیار فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات اختلال حرکت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
taghipour@yahoo.com
10.22084/rsr.2020.21277.1495
زمینه و هدف: سفتی زانوبندهای رایج با اثر بر مکانیک اندام تحتانی ممکن است لیگامنت متقاطع قدامی زانو (ACL) را محافظت نماید. با وجود این، اثر میزان سفتی زانوبند تحت تکالیف فرودهایی که پا چرخش دارد در کنترل متغیرهای وابسته به آسیب ACL هنوز شناخته نشده است. هدف از این مطالعه تعیین اثرات سه نوع زانوبند پیشگیری کننده با سفتیهای متفاوت بر زاویه فلکشن و گشتاور آداکشن خارجی زانو تحت سه نوع فرود تک پا بود.<br /> روش بررسی: 15 مرد تحت سه نوع زانوبند با سفتی مختلف (سخت، نیمه سخت و ساده) با سه نوع چرخش پا (30 درجه داخل، 30 درجه خارج و شرایط طبیعی یا جلو) از یک ارتفاع 30 سانتیمتری تک پا فرود آمدند. یک شرایط بدون زانوبند بهعنوان کنترل هم اندازهگیری شد. دادههای سینماتیک و نیروها با استفاده از 6 دوربین ویدئو همگام با یک دستگاه صفحه نیروسنج بهدست آمد.<br /> یافتهها: اثر تعاملی معنیدار بین نوع سفتی زانوبندها و جهت چرخش پا در تکلیف فرود در زاویه فلکشن زانو (059/0p=) و گشتاور آداکشن خارجی زانو (103/0p=) مشاهده نشد. افزایش سفتی زانوبندها (سخت و نیمه سخت) زاویه فلکشن زانو را در مقایسه با بدون زانوبند 20 درصد افزایش داد. بهعلاوه گشتاور آداکشن خارجی طی فرود با ۳۰ درجه چرخش به خارج پا در مقایسه با شرایط جلو افزایش معنیدار نشان داد (001/0>p).<br /> نتیجه گیری: افزایش سفتی زانو بندها ممکن است فلکشن زانو را هنگام فرود افزایش دهد اما بر گشتاور آداکشن خارجی زانو تأثیری نداشت. جهت چرخش پا به خارج هنگام فرود ممکن است گشتاور اداکتوری خارجی را تا حدود 50 درصد افزایش دهد. در واقع، جهت چرخش پا به بیرون هنگام فرود ممکن است با کاهش زاویه فلکشن زانو و افزایش نیروی گشتاوری خارجی خطر بروز آسیب ACL را افزایش دهد.
زانوبند,فرود,زاویه فلکشن زانو,گشتاور آداکشن خارجی زانو
https://rsr.basu.ac.ir/article_3466.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_3466_1dff3c743e0076ab9a71338a5238d461.pdf