دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
4
2015
02
20
اثر تقویت عضلات دورکننده و چرخاننده های خارجی ران بر درد و عملکرد زنان مبتلا به درد پاتلوفمورال
1
10
FA
بهناز
گنجی
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
behnazganji@yahoo.com
محمد حسین
علیزاده
0000.0003.1507.5602
عضو هیات علمی دانشگاه تهران
mhalizadeh47@yahoo.com
احمد
سلیم زاده
عضو هیات علمی دانشگاه پزشکی تهران
salimzad@tums.ac.ir
رضا
رجبی
0000-0002-0464-5688
عضو هیات علمی دانشگاه تهران
rrajabi@ut.ac.ir
اسماعیل
ابراهیمی تکامجانی
استاد دانشگاه علوم توانبخشی تهران
ebrahimi@yahoo.com
زمینه و هدف: این نظریه وجود دارد که ضعف عضلات ران، راستای اندام تحتانی را تحت تأثیر قرار میدهد و در بروز سندروم درد پاتلوفمورال مؤثر است. هدف این تحقیق، بررسی اثر مکمل تقویت عضلات دورکننده وچرخانندههای خارجی ران بر یک برنامة تقویت عضلات اکستنسور زانو است. روش بررسی: نمونهها (21 زن با درد پاتلوفمورال) بهصورت تصادفی در دو گروه تمرین (تقویت عضلات اکستنسور زانو، دورکنندهها و چرخانندههای خارجی ران) و کنترل (تقویت عضلات اکستنسور زانو) قرار گرفتند. هر دو گروه در برنامة تمرین درمانی بهمدت هشت هفته شرکت کردند. شدت درد، قدرت عضلات اکستنسور زانو، دورکننده و چرخانندههای خارجی ران و عملکرد نمونهها قبل و پس از درمان ارزیابی شد. از آمار پارامتریک برای مقایسة نتایج بهدست آمده در پیشآزمون و پسآزمون در هر دو گروه استفاده شد (05/0). یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو گروه پیش از شرکت در برنامة تمرین درمانی در ویژگیهای دموگرافیک، درد، قدرت عضلانی و عملکرد یکسان بودند. در هر دو گروه تمرین و کنترل، درد، قدرت عضلانی و عملکرد نمونهها در پسآزمون در مقایسه با پیشآزمون بهمیزان قابل توجهی بهبود یافته بود (05/0 ≥α)، اما دو گروه در پسآزمون تفاوت معناداری نداشتند (05/0 P>). نتیجه گیری: هر دو شیوة تمرینی، درد را کاهش دادند و سبب بهبود عملکرد شدند. پس از گذشت هشت هفته تقویت مکمل عضلات دورکننده و چرخانندههای خارجی ران فواید بیشتری در زمینة درد در فعالیتهای
سندرم درد پاتلوفمورال,تمریندرمانی,عضلات ران
https://rsr.basu.ac.ir/article_1064.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_1064_893d978493be17f39ae5f567bed00f12.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
4
2015
02
20
تاثیر یک دوره تمرینات منتخب پیلاتس بر دامنه حرکتی و تعادل زنان سالمند
11
22
FA
عاطفه
کمالی
کارشناس ارشد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
at.darya@yahoo.com
رضا
مهدوی نژاد
0000000180168839
استادیار گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
rmahdavinejad@yahoo.com
کاظم
نوروزی
دانشجویی دکترای آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
زمینه و هدف: کاهش دامنه حرکتی مفاصل و تعادل یکی از علل اصلی افتادن در سالمندان است، که با عواقب و عوارض جسمانی همراه است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تعیین تأثیر یک دوره تمرینات منتخب پیلاتس بر دامنه حرکتی مفاصل و تعادل زنان سالمند است. <br />روش بررسی: در پژوهش نیمهتجربی حاضر تعداد 23 زن سالمند بالای 60 سال از بین سالمندان داوطلب شهر اصفهان بهصورت دردسترس و هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر، با میانگین و انحراف معیار سن 63/4±25/60 سال، وزن 73/8±66/67 کیلوگرم، قد 87/5±71/160 سانتیمتر) وکنترل (11 نفر، با میانگین و انحراف معیارسن 28/7±09/63 سال، وزن 64/12±80/60 کیلوگرم، قد 25/5±95/158 سانتیمتر) تقسیم شدند. گروه تجربی 8 هفته تمرینات پیلاتس را 3 جلسه در هفته بهمدت 60 دقیقه انجام دادند، ولی گروه کنترل در هیچگونه فعالیتی به غیر از فعالیتهای معمول روزانه شرکت نداشتند. دامنه حرکتی مفاصل بهوسیله گونیامتر، تعادل ایستا بوسیله آزمون ایستادن بر روی یک پا و تعادل پویا با استفاده از آزمون TUG در دو مرحله قبل و بعد از اجرای تمرینات پیلاتس اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از تحلیل آنووا (ANOVA) برای اندازهگیریهای مکرر در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. <br />یافته ها: نتایج نشان داد که پس از 8 هفته تمرین بهبود معناداری در نمرات دامنه حرکتی مفصل ران، تعادل ایستا و پویا گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات پیلاتس یافت شد (001/0P≤)، در حالیکه در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. <br />نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، چنین به نظر میرسد که تمرینات منتخب پیلاتس بر دامنه حرکتی مفاصل و تعادل زنان سالمند مؤثر است و باعث می شود که این افراد در طول فعالیت های روزمره کمتر در معرض خطر افتادن قرار گیرند؛ بنابراین انجام این تمرینات میتواند بهعنوان یک مداخله تأثیرگذار مورد توجه قرار گیرد.
تمرینات پیلاتس,دامنه حرکتی,تعادل,زنان سالمند
https://rsr.basu.ac.ir/article_1065.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_1065_34d27fed22367ee817b8ca2ce6bc5e15.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
4
2015
02
20
تاثیر شش هفته ماساژ بر روی تعادل، خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به ام اس
23
30
FA
سودابه
هنرور
کارشناسیارشد آسیبشناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه تهران، پردیس بینالمللی کیش
soudabeh.honarvar@gmail.com
نادر
رهنما
دانشیار، گروه آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزش، دانشگاه اصفهان
rahnamanader @ yahoo.com
رضا
نوری
استادیار گروه علوم ورزشی پردیس بین الملل کیش، دانشگاه تهران
زمینه و هدف: اماس بیماری مزمن و ناتوانکننده سیستم عصبی است که میلین سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) را تخریب میکند. استفاده از روشهای غیردارویی که بتواند بهعنوان مکمل درمان استفاده شود، میتواند کمک بالقوهای به این بیماران باشد. هدف از تحقیق حاضر تأثیر شش هفته ماساژ بر تعادل، خستگی و کیفیت زندگی در بیماران اماس بود. <br />روش بررسی: جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه افراد دارای بیماری اماس 20 تا 50 سال شهر شیراز تشکیل دادهاند. نمونه تحقیق تعداد 17 نفر بودند که در نهایت این شرکتکنندگان بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (9 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. برای جمعآوری اطلاعات مربوط به متغیرهای این تحقیق از مقیاس تعادلی برگ، مقیاس کیفیت زندگی(MSQOL-54) و مقیاس سنجش شدت خستگی (FFS) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیههای تحقیق از آزمون t وابسته برای مقایسه پیشآزمون و پسآزمون و همچنین برای مقایسه نتایج دو گروه کنترل و تجربی از آزمون آماری t مستقل استفاده شد. <br />یافتهها: یافتههای تحقیق نشان داد شش هفته ماساژ بر میزان تعادل و خستگی بیماران اماس تأثیر معناداری داشت. در متغیر کیفیت زندگی نیز نتایج نشان داد بر بعد سلامت جسمانی تأثیر معنادار نبود اما بر بعد سلامت روانی تأثیر معنادار بود. <br />نتیجهگیری: ماساژ میتواند بهعنوان یک روش درمانی کمهزینه و کمخطر برای بیماران اماس در نظر گرفته شود.
بیماری ام اس,ماساژ,تعادل,خستگی,کیفیت زندگی
https://rsr.basu.ac.ir/article_1066.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_1066_e2fc879d51af2cd3c2eb8583c07766af.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
4
2015
02
20
اثر تمرینات کششی استاتیک و بالستیک بر نیروهای برشی قدامی پروگزیمال تیبیا در حرکت توقف-پرش رو به جلو
31
40
FA
مریم السادات
هاشمی تکلیمی
هیات علمی دانشگاه خوارزمی-دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
seastar1010@yahoo.com
گلناز
فائزی
هیات علمی دانشگاه خوارزمی-دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
goli.ibf@gmail.com
پرستو
شمسه کهن
ORCID: 0000-0002-009
دانشجو دکتری بیومکانیک ورزشی. دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی
parastooshams@yahoo.com
زمینه و هدف: آسیب لیگامنت متقاطع قدامی، آسیبی شایع در ورزشهایی است که الگوی توقف-پرش دارند. هدف کلی از انجام تحقیق حاضر تعیین اثرات یک وهله تمرینات کششی استاتیک و بالستیک بر نیروهای برشی قدامی پروگزیمال تیبیا در حرکت توقف- پرش رو به جلو میباشد. <br />روش بررسی: نمونه گیری این تحقیق به شیوه نمونه گیری در دسترس شامل 12 مرد سالم ورزشکار، بهصورت داوطلب است. هر آزمودنی سه بار و با فاصله زمانی سه روز به آزمایشگاه مراجعه کرد تا اثر تمرینات قبلی کاملاً از بین رود. کلیه دادههای کینتیکی و کینماتیکی بهدست آمده از صفحه نیرو و سیستم آنالیز حرکتی توسط نرمافزار متلب استفاده شدند. جهت بررسی و مقایسه تأثیر یک وهله تمرینات کششی استاتیک و بالستیک، بر میزان نیروی برشی قدامی وارد بر پروگزیمال تیبیا در آزمودنی ها، از شاخصهای آماری توصیفی و جهت آزمون فرضیهها از آزمون t وابسته و آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد. <br />یافته ها: آزمون t وابسته نشان داد که کشش استاتیک به طور معنیداری بر نیروی برشی قدامی وارد بر زانو تاثیرگذار است (016/0P=). نتایج آزمون تحلیل واریانس حاکی از اینتراکشن نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا در هر دو گروه استاتیک و بالستیک بود و سپس آزمون تعقیبی توکی، بین گروه کنترل با گروه کشش استاتیک رابطه معناداری (010/0P= ) بهدست آورد. میزان اندازه اثر تمرینات کششی استاتیک و بالستیک بر نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا نیز بهترتیب برابر با 96/0 و 68/0 بود که با توجه به شاخص استاندارد دی-کوهن اندازه اثر تمرین کشش استاتیک بزرگ و اندازه اثر کشش بالستیک متوسط است که نشان دهنده تاثیر بیشتر تمرینات کششی استاتیک بر کاهش نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا می باشد. <br />نتیجهگیری: تحقیق حاضر نشان داد که انجام کشش های استاتیک قبل از اجرای حرکت توقف-پرش رو به جلو، سبب کاهش حداکثر نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا می شود. با این تفاسیر محتمل است که آسیب های ACL بعد از کشش استاتیک کمتر اتفاق می افتد. بنابراین توصیه می شود مربیان ورزش جهت گرم کردن ها و فیزیوتراپ ها جهت توانبخشی به علت کاهش در آسیب و برای کاهش نیروهای برشی قدامی وارد بر زانوی ورزشکاران از روش استاتیک استفاده نمایند.
نیروی برشی قدامی,تیبیا,کشش استاتیک,کشش بالستیک,الگوی توقف-پرش رو به جلو
https://rsr.basu.ac.ir/article_1067.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_1067_aa012c8d20aa47b42b5e0b807ba78ff3.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
4
2015
02
20
تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر میزان درد و کیفیت زندگی مردان مبتلا به آرتریت روماتوئید
41
52
FA
مقداد
خلیلی
کارشناس ارشد تربیت بدنی گرایش حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی
meghdadkhalili.sh@gmail.com
مسعود
گلپایگانی
استادیار گروه تربیت بدنی دانشگاه اراک
m_golpayegani@yahoo.com
شهناز
شهرجردی
استادیار گروه تربیت بدنی دانشگاه اراک
s-shahrjerdi@araku.ac.ir
زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید بیماری مزمنی است که باعث درد، تورم، خشکی و محدودیت در حرکات مفاصل میشود. درد و خشکی مفاصل باعث تحرک کم و در نتیجه سبب کاهش کیفیت زندگی بیماران میشود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر میزان درد و کیفیت زندگی مردان مبتلا به آرتریت روماتوئید میباشد. <br />روش بررسی: 30 بیمار مرد مبتلا به آرتریت مزمن (گروه آزمون: میانگین سن 89/2±27/52 سال، میانگین قد 15/7±8/175سانتیمتر و وزن 53/9±13/ 88کیلوگرم،گروه کنترل: میانگین سن 51/6±47/53، میانگین قد 65/4±6/173، میانگین وزن 14/5±93/82) بهصورت داوطلبانه شرکت و بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی بهمدت هشت هفته به انجام تمرینات پیلاتس (سه جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) پرداختند. برای سنجش کیفیت زندگی و میزان درد بیماران شرکتکننده در طرح قبل و بعد از هشت هفته تمرینات پیلاتس از پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 برای سنجش کیفیت زندگی و مقیاس بصری درد (VAS) برای ارزیابی میزان درد استفاده شد. برای تجزیه تحلیل دادهها، بعد از استفاده از آزمون نرمالسازی کولموگروف اسمیرنوف، از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس برای دادههای تکراری استفاده شد (p<0/05). <br />یافتهها: در گروه آزمون، میانگین کیفیت زندگی بیماران قبل از مداخله و بعد از مداخله تغییر معناداری را نشان داد (000/0)، همچنین این تغییرات در میزان درد آزمودنیها نیز معنادار بود (027/0). <br />نتیجهگیری: بهنظر میرسد تمرینات پیلاتس از طریق تقویت عضلات و بهبود استقامت عضلانی در کاهش درد و همچنین بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مؤثر است.
پیلاتس,آرتریت روماتوئید,میزان درد,کیفیت زندگی
https://rsr.basu.ac.ir/article_1068.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_1068_71c6aa5a80d9caddd29cc367a6fc805e.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
4
2015
02
20
روایی و پایایی درون آزمونگر و بین آزمونگر یک روش ارزیابی کمی غیرتهاجمی پوسچر سر به جلو
51
56
FA
شهرزاد
زندی
دانشجوی دکتری دانشگاه تهران
shzandi@ut.ac.ir
رضا
رجبی
0000-0002-0464-5688
استاد دانشگاه تهران
rrajabi@ut.ac.ir
محمد حسین
علیزاده
0000.0003.1507.5602
دانشیار دانشگاه تهران
mhalizadeh47@yahoo.com
زمینه و هدف: وضعیت سر از جمله مواردی است که در معاینات اولیه، ارائه ی راهکارهای درمانی و ارزیابی روند پیشرفت بیماران مبتلا به گردن درد مورد توجه قرار می گیرد. به دلیل خطرهای ناشی از رادیوگرافی های مکرر به منظور ارزیابی وضعیت سر و گردن، تحقیقاتی در زمینهی روش های غیرتهاجمی ارزیابی این ناحیه به چشم می خورد که یا پرهزینه بوده و به طور معمول در دسترس نیستند یا به صورت کیفی بوده و قابل قیاس نیستند. یا در آن از تصویربرداری از نمای ساجیتال استفاده میشود که به دلیل مسائل شرعی و عرفی جامعه به ویژه برای نمونه های مؤنث کاربرد ندارند. روش بررسی : به همین دلیل این تحقیق بر آن بود تا با بررسی روایی و پایایی یک روش غیرتهاجمی ارزیابی پوسچر سر بدون نیاز به عکسبرداری، روشی کم هزینه، آسان، کمی و قابل استفاده بر روی کلیهی اقشار جامعه را به محققان پیشنهاد کند. مقدار زاویهی کرانیوورتبرال 12 فرد با رادیوگرافی جانبی گردن توسط متخصص رادیولوژی محاسبه و به عنوان مرجع تحقیق حاضر در نظر گرفته شد. پنج دقیقه پس از رادیولوژی، فرد پشت به دیوار ایستاده و دو آزمونگر زاویهی کرانیوورتبرال او را از طریق روش پیشنهادی تحقیق سه مرتبه اندازه گرفتند و میانگین سه مرتبه به عنوان زاویهی کرانیوورتبرال فرد ثبت شد. همچنین برای بررسی پایایی درون – آزمونگر ارزیابی بر روی 15 نمونهی مستقل از 12 آزمودنی شرکت کننده در بررسی روایی با فاصلهی زمانی 5 و 10 دقیقه انجام شد. از میانگین سه بار اندازه گیری هر آزمونگر برای محاسبهی پایایی بین آزمونگر استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از طریق ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنادرای 05/0 به وسیلهی نرمافزار SPSS 18 بررسی شد. نتایج بیانگر همبستگی بالای اندازه گیری های هر دو آزمونگر نسبت به روش اندازه گیری از روی عکس رادیوگرافی (857/0 و 837/0) بود. همچنین پایایی درون آزمونگر 895/0 و 871/0، در اندازه گیری بعد از 5 دقیقه و 885/0 و 847/0 در اندازه گیری بعد از 10 دقیقه مشاهده شد. پایایی بین آزمونگر اول و دوم نیز 933/0 محاسبه شد. نتیجه گیری: باتوجه به بالا بودن روایی نسبت به رادیوگرافی و پایایی درون آزمونگر و بین آزمونگر روش حاضر و همچنین سادگی، عدم نیاز به وسیلهی اندازه گیری خاص یا پرهزینه، در دسترس بودن، امکان استفاده برای نمونه ها در هر دو جنس و گزارش کمی از اندازه گیری، میتوان این روش را به عنوان جایگزین قابل قبولی برای اندازه گیری زاویهی کرانیوورتبرال در معاینات اولیه، ارائهی راهکارهای درمانی و ارزیابی روند بهبود وضعیت سر به جلو پیشنهاد کرد.
پوسچر سر به جلو,روش اندازهگیری,روایی,پایایی
https://rsr.basu.ac.ir/article_1069.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_1069_3fb1446d02607bcb4cc9137f19825a2d.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
4
2015
02
20
مقایسه دو روش اندازه گیری زاویه پشت پا در حالت ایستا و ارتباط آن با زاویه پشت پا در حالت پویا طی فاز استانس راه رفتن در افراد با ساختار پای چرخیده به خارج
57
65
FA
حسین
فرزانه
دانشجوی کارشناسیارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه بیرجند
farzaneh_h68@yahoo.com
سعید
ایل بیگی
استادیار بیومکانیک ورزشی دانشگاه بیرجند
silbeigi@birjand.ac.ir
مهرداد
عنبریان
دانشیار بیومکانیک ورزشی دانشگاه بوعلیسینا
m_anbarian@yahoo.com
زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر، مقایسه دو روش اندازهگیری زاویه پشت پا (RFA) در حالت ایستا و ارتباط آن با زاویه پشت پا طی فاز استانس راه رفتن در افراد با پای چرخیده به خارج بود. <br />روش بررسی: 15 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه بیرجند بهصورت هدفمند و براساس شاخص افتادگی استخوان ناوی انتخاب شدند. پس از اندازهگیری RFA در حالت ایستا بهوسیله گونیامتر و دستگاه آنالیز حرکت دو بعدی طبق مدل نشانهگذاری کلارک (1983)، اطلاعات دوبعدی RFA آزمودنیها با استفاده از سیستم آنالیز حرکت حین راه رفتن با سرعت 7/1 متر بر ثانیه بر روی تردمیل در وضعیت بدون کفش جمعآوری شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمونهای تی وابسته و همبستگی پیرسون در سطح (05/0p≤)، استفاده شد. <br />یافتهها: نتایج نشان داد که بین اندازهگیری RFA در حالت ایستا بهوسیله گونیامتر و سیستم درجهبندی آنالیز حرکت دو بعدی طبق روش نشانهگذاری کلارک، اختلاف معناداری وجود دارد (001/0p≤)، همچنین بین RFA در حالت ایستا و پویا در کلیه مراحل فاز استانس راه رفتن ارتباط معناداری مشاهده نشد. <br />نتیجهگیری: نتایج این پژوهش علاوهبر تأکید استفاده از سیستمهای درجهبندی آنالیز حرکت برای اندازهگیری RFA در حالت ایستا، نشان داد که اندازهگیری RFA در حالت ایستا، نمیتواند نشاندهنده این زاویه در حالت پویا حین فاز استانس راه رفتن باشد.
زاویه پشت پا,فاز استانس,راه رفتن,پای چرخیده به خارج
https://rsr.basu.ac.ir/article_1070.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_1070_0eedc63b66964bc056ea95cddc3a56e9.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
4
2015
02
20
تأثیر تغییر تکنیک استارت دوی سرعت بر مولفههای سینتیکی منتخب اولین گام بعد از استارت و زمان 5 و 10 متر
67
71
FA
حسن
هاشمی
کارشناسارشد بیومکانیک ورزشی
hassan.h68@gmail.com
شهرام
لنجان نژادیان
استادیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه اصفهان
shahram_lenjani@yahoo.com
زمینه و هدف: در تکنیک های مختلف استارت دامنهی حرکتی مفاصل و بازوی اهرم عضلات تغییر می کند که این عوامل ممکن است در مؤلفه های بیومکانیکی استارت و گام های بعد از استارت و رکورد مرحله شتابگیری تأثیرگذار باشند. بررسی اثر سه تکنیک بلند، متوسط و کوتاه استارت دوی سرعت بر مؤلفه های سینتیکی مرحله تماس پا با زمین در اولین گام بعد از استارت و زمان مرحله شتابگیری. روش بررسی: 6 دانشجوی پسر تربیت بدنی که به تازگی واحد دو و میدانی را گذرانده بودند، بهعنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. اطلاعات سینتیکی اولین گام بعد از استارت و رکوردهای 5 و 10 متر بهترتیب با کمک یک فوت اسکن و یک دوربین فیلمبرداری جمعآوری شد. سپس اطلاعات فوت اسکن استخراج و پردازش های لازم روی آن ها انجام شد. یافته ها: بین نمودار نیروی عمودی، حداکثر نیروی عمودی و ضربه عمودی در هر سه تکنیک تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین زمان 5 و 10 متر در استارت بلند، در مقایسه با استارت متوسط و استارت کوتاه، افزایشی معنادار داشت. نتیجه گیری: آزمودنی ها در استارت بلند پای عقب را با نیروی کمتری بر زمین می گذاشتند و همچنین ضربه کمتر در مرحله تماس با زمین استارت بلند نشاندهنده تغییر سرعت کمتر است. همچنین بیشتر بودن نیروهای عمودی تماس در اولین گام بعد از استارت نشاندهنده بهره گیری بهتر آزمودنی ها از استارت کوتاه است و در نهایت بهتر شدن رکورد 5 و 10 متر در استارت کوتاه حاکی از برتری آن نسبت به دو تکنیک دیگر در این تحقیق است.
استارت,دوی سرعت,فوت اسکن,رکورد 5 و 10 متر
https://rsr.basu.ac.ir/article_1071.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_1071_94c3417a671505cc6108da22c086c0d9.pdf