دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
3
2014
11
22
مقایسه اثر برنامه 11+ تعدیل شده با 11+ فیفا بر پیشگیری از آسیبهای اندام تحتانی فوتبالیستهای مرد جوان
1
9
FA
هومن
مینونژاد
عضو هیئت علمی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
h.minoonejad@ut.ac.ir
فاطمه
خیرالدین
دانشجوی کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی
f.kheiraldin98@ut.ac.ir
محمد حسین
علیزاده
0000.0003.1507.5602
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران- رئیس آکادمی ملی فوتبال
mhalizadeh47@yahoo.com
مریم
پناهی بخش
کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی
maryampanahibakhsh67@gmail.com
مصطفی
زارعی
0000-0001-9063-686X
عضو هیئت علمی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی
zareeimostafa@yahoo.com
زمینه و هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثر برنامه گرم کردن 11+ تعدیل شده فیفا (برنامه گرمکردن 11+ به همراه تمرینات تخته تعادل) با برنامه 11+ فیفا در پیشگیری از آسیبهای اندام تحتانی فوتبالیستهای مرد جوان بود. <br />روش بررسی: 104 فوتبالیست مرد جوان لیگ تهران به دو گروه 11+ تعدیل شده و 11+ فیفا تقسیم شدند. تیم ها به مدت 24 هفته برنامههای گرم کردن را انجام دادند. تعداد ساعات تمرین، مسابقه و آسیب های بازیکنان در طول مدت مطالعه ثبت شدند. برای مقایسه میزان بروز آسیب در دو گروه از آزمون Z (توزیع پواسون) استفاده شد. <br />یافتهها: میزان کل آسیبهای بازیکنان گروه 11+ تعدیل شده به میزان 51/43 درصد کمتر از گروه 11+ فیفا بود اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. میزان بروز آسیب های مچ پا در بازیکنان گروه 11+ تعدیل شده نیز به میزان 07/ 43 درصد نسبت به بازیکنان گروه 11+ کمتر بود؛ اما این اختلاف هم از لحاظ آماری معنی دار نبود. <br />نتیجه گیری: نتایج نشان دادند اگر چه گروه تمرینی 11+ تعدیل شده حدود 43 درصد آسیب کمتری را نسبت به گروه 11+ فیفا نشان داد، اما این میزان از لحاظ آماری معنی دار نبود. بنابراین به نظر میرسد برای تأییـــد اثربخشی تمرینات 11+ تعدیل شده نیاز به تحقیــقات جامع تری می باشد.
فوتبال,برنامه گرم کردن 11+ فیفا,تعدیل شده با تخته تعادل,پیشگیری از آسیب
https://rsr.basu.ac.ir/article_917.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_917_ba5d59a7e3deef77da388d9b8eab4cd5.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
3
2014
11
22
تأثیر یک برنامه هشت هفته ای تمرینات اصلاحی منتخب بر ناهنجاری اسکولیوز غیرساختاری
11
19
FA
حسین
نجفی
فارغ التحصیل دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
najafihossein4@gmail.com
فواد
صیدی
استادیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
foadseidi@ut.ac.ir
محمد حسین
علیزاده
0000.0003.1507.5602
دانشیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
mhalizadeh47@yahoo.com
مقدمه: اگرچه امروزه استفاده از تمرینات و پروتکل های ورزشی یکی از روش های رایج اصلاح ناهنجاری اسکولیوز است؛ لیکن تحقیقات در زمینه اثربخشی تمرینات بر کاهش اسکولیوز غیرساختاری بسیار اندک می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک برنامه هشت هفته ای تمرینات اصلاحی بر ناهنجاری اسکولیوز غیرساختاری می باشد. <br />روش بررسی: تعداد 30 دانشجوی مرد دارای ناهنجاری اسکولیوز غیرساختاری کوچکتر از 20 درجه با میانگین سنی 07/1 ± 66/21 سال، وزن 41/6 ± 59/67 کیلوگرم و قد 76/5 ± 03/176 سانتیمتر به صورت هدفمند از جامعه آماری انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. آن گاه، آزمودنی های گروه تجربی به مدت هشت هفته در برنامه تمرینات اصلاحی شرکت کردند درحالی که گروه کنترل به فعالیت های روزانه و عادی خود ادامه دادند. از روش فتوگرامتری از نمای خلفی برای اندازه گیری زاویه انحنای جانبی ستون فقرات آزمودنی ها استفاده شد. <br />یافته ها: اطلاعات تحقیق با استفاده از روش های آماری تی مستقل و زوجی بین پیش آزمون و پس آزمون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که میانگین زاویه انحنای جانبی ستون فقرات آزمودنی های گروه تجربی به طور معناداری پس از شرکت در برنامه تمرینات اصلاحی کاهش یافت (001/0=<em>p</em>) و میزان اندازه اثر تمرینات نیز براساس شاخص استاندارد دی-کوهن مطلوب بود (81/0=ES). <br />نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده میتوان نتیجه گرفت که برنامه تمرینات اصلاحی مورد استفاده در تحقیق حاضر از اثربخشی مطلوبی در کاهش زاویه انحنای جانبی ستون فقرات افراد مبتلا به ناهنجاری اسکولیوز غیرساختاری برخوردار بوده است.
"اسکولیوز,"تمرینات اصلاحی","ناهنجاری غیرساختاری"
https://rsr.basu.ac.ir/article_918.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_918_3db1f5c00c35f99d72b511a1cc67ce22.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
3
2014
11
22
ارتباط دامنه حرکتی، سرعت زاویه ای، نیروی برشی و نیروی عکس العمل اندام تحتانی در ضربه سرویس پرشی در والیبالیست های مرد
21
29
FA
پرستو
شمسه کهن
ORCID: 0000-0002-009
دانشجو دکتری بیومکانیک ورزشی. دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی
parastooshams@yahoo.com
حیدر
صادقی
استاد تمام دانشگاه خوارزمی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
sadeghih@hayoo.com
فاطمه
نواب مطلق
دانشجوی دکتری بیومکانیک، دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه امیرکبیر
fateme_navvab@yahoo.com
حسین
ابراهیم
کارشناس ارشد حرکت اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی
hosseinebrahim100@yahoo.com
زمینه و هدف: تکنیک های والیبال هنگام پرش ها و فرودها در میزان نیروی انتقالی به اندام تحتانی تأثیرگذار است و به تبع آن آسیبپ ذیری زانو بیش تر میشود. هدف از انجام این تحقیق ارتباط دامنه ی حرکتی، سرعت زاویه ای، نیروی برشی قدامی و نیروی عکس العمل اندام تحتانی در ضربه سرویس پرشی در والیبالیست های مرد می باشد. <br />روش بررسی: نمونه ی آماری این تحقیق 15 والیبالیست مرد سالم، بودند. کلیه ی داده های کینتیکی و کینماتیکی به دست آمده از صفحه نیرو و دوربین ها توسط نرم افزار متلب محاسبه شد. برای ارتباط دامنه حرکتی، سرعت زاویه ای، نیروی برشی قدامی و نیروی عکس العمل اندام تحتانی از شاخصهای آماری توصیفی و از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین داده ها استفاده گردید. <br />یافته ها: حداکثر نیروی برشی قدامی وارد بر زانو با زاویه فلکشن زانو به مقدار 111/0 r =، با زاویه فلکشن ران به مقدار 109/0 r =، و با سرعت زاویه ای فلکشن زانو به مقدار 118/0 r = ، و حداکثر نیروی عکس العمل عمودی زمین با زاویه فلکشن زانو به مقدار 570/0 r =، با زاویه فلکشن ران به مقدار 592/0 r =، و با سرعت زاویه ای فلکشن زانو به مقدار 414/0r = ؛ همبستگی منفی دارند. <br />نتیجه گیری: ارتباط دامنه ی حرکتی، سرعت زاویه ای، نیروی برشی قدامی و نیروی عکس العمل اندام تحتانی در شناسایی عوامل خطرزای وارد بر زانو بسیار مهم است. توصیه می شود که با آموزش و استفاده از ویژگی های کینتیکی و کینماتیکی، شیوع آسیب ها را در این ورزش کاهش داد.
زانو,کینماتیک,بیومکانیک,سرویس پرشی
https://rsr.basu.ac.ir/article_919.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_919_954d87e191683082d25d8fde8bfe18b6.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
3
2014
11
22
مقایسه تأثیر فوری و طولانی مدت کفی طبی بر هم انقباضی عضلات ساق پا در افراد دچار صافی کف پا حین راه رفتن
31
39
FA
حامد
اسماعیلی
دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه بوعلی سینا
hamedesmaeili1987@yahoo.com
مهرداد
عنبریان
دانشیار دانشگاه بوعلی سینا
m_anbarian@yahoo.com
بهروز
حاجیلو
دانشجوی کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه بوعلی سینا
زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر مقایسه تأثیر فوری و طولانی مدت کفی طبی بر همانقباضی عضلات ساق پای افراد دچار صافی کف پا در فاز استانس راه رفتن بود. <br />روش بررسی: 45 نفر از دانشجویان مرد در سه گروه مساوی شامل گروه تجربی دچار صافی کف پا، گروه کنترل دچار صافی کف پا و گروه شاهد با ساختار نرمال پا جای گرفتند. در پیش آزمون، فعالیت الکترومایوگرافی عضلات درشت نئی قدامی و نازک نئی طویل هر سه گروه حین راه رفتن با پای برهنه ثبت شد. گروه تجربی، آزمایش را با کفش و کفش همراه کفی طبی نیز انجام داد. گروه تجربی مدت شش ماه از کفی طبی استفاده کرد. پس از 6 ماه هر سه گروه مجدد تست های پیش آزمون را تکرار کردند (پس آزمون). مقادیر میزان هم انقباضی در فازاستانس راه رفتن در گروه ها محاسبه و با روش آنالیز واریانس در سطح معناداری ۰۵/۰مقایسه شد. <br />یافته ها: نتایج تفاوت معناداری در مقادیر هم انقباضی در زیرفازهای مختلف استانس راه رفتن بین گروه های دچار صافی کف پا و نرمال نشان داد. میزان هم انقباضی عضلات ساق در کوتاه مدت و 6 ماه استفاده از کفی طبی تغییر کرد. <br />نتیجهگیری: با استناد به این نتایج می توان از مقادیر هم انقباضی عضلات ساق پا به عنوان شاخص مناسبی برای توصیف ویژگی های کنترلی حرکات اضافی پا استفاده کرد. همچنین استفاده از کفی با تغییر در فعالیت عضلات، قادر به تغییر مقادیر هم انقباضی عضلات ساق پا می باشد.
هم انقباضی,صافی کف پا,راه رفتن,الکترومیوگرافی
https://rsr.basu.ac.ir/article_920.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_920_c6ca4a32b5834ecb0f116646881e5c5e.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
3
2014
11
22
تأثیر 6 هفته تمرین پیلاتس بر تعادل و میزان درد افراد مبتلا به اسپرین مچ پا
41
49
FA
سعید
ایل بیگی
عضو هیات علمی دانشگاه بیرجند
saeed.ilb@gmail.com
مرضیه
حیدری
دانشگاه بیرجند
marziyeh.heydari2011@yahoo.com
مرضیه
ثاقب جو
هیات علمی- دانشگاه بیرجند
saghebjoo@yahoo.com
زمینه و هدف: تقویت عضلات اندام تحتانی باعث بهبود تعادل و کاهش درد در افراد مبتلا به اسپرین مچ پا شده و بنابراین خطر بروز اسپــرین مجدد و ناپایداری مزمــن مچ پا را کاهش می دهد. هدف از این پزوهش بررسی اثر 6 هفته تمرین پیلاتس بر روی تعادل و میزان درد زنان مبتلا به اسپرین مچ پا بود. <br />روش بررسی: 20 زن مبتلا به اسپرین مچ پا (میانگین سن 30/2 ± 87/21 سال و میانگین نمایه توده بدنی 67/2 ± 81/21 کیلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفی به دو گروه تجربی (11 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 6 هفته به انجام تمرینات پیلاتس (3 جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) پرداختند. وضعیت تعادل و میزان درد در ابتدا و 48 ساعت بعد از دوره تمرین به وسیله تست تعدیل شده ستاره و پرسشنامه سنجــش درد FOAS اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل آماری، بعد از استفاده از ازمون نرمال سازی کولموگروف-اسمیرنوف، از آزمون t مستقل و زوجی استفاده شد (05/0>P). <br />یافته ها: براساس نتایج، افزایش معناداری در تعادل پویای آزمودنی ها (05/0>P) مشاهده شد. اما، در میزان درد، تغییرات معناداری مشاهده نشد (05/0>P). <br />نتیجه گیری: به نظر می رسد، تمرینات پیلاتس از طریق تقویت عضلات اندام تحتانی برای بهبود تعادل در افراد مبتلا به اسپرین مچ پا مؤثر است.
تمرینات پیلاتس,تعادل,میزان درد,اسپرین مچ پا
https://rsr.basu.ac.ir/article_921.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_921_c352ca3fda1b778efef49272f8a4009e.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
3
2014
11
22
بررسی ارتباط نمره ی کمّی تست ماتیاس با درجه انحناهای سیــنهای و کمری در دانش آموزان 8 تا 13 سال
49
55
FA
هومن
مینونژاد
استادیار دانشگاه تهران
h.minoonejad@ut.ac.ir
رضا
رجبی
0000-0002-0464-5688
استاد دانشگاه تهران
rrajabi@ut.ac.ir
هادی
صمدی
دکتری آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه تهران
hadi.samadi@gmail.com
زهرا
محمودی
کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه تهران
سهیل
شیخ حسنی
کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه تهران
زمینه و هدف: شناسایی ناهنجاری های ستون فقرات و ارزیابی اولیه وضعیت بدنی در کودکان و نوجوانان از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف اصلی از انجام مطالعه حاضر بررسی ارتباط میان اندازه قوسهای سینهای (کایفوز) و کمری (لوردوز) و امتیاز کمّی اجزای تست ماتیاس (میزان جابهجایی دستها، پشت و شکم) و نیز امتیاز کلی تست ماتیاس در دانش آموزان ابتدایی بود. روش بررسی:60 نفر از دانــش آموزان پسر 8 تا 13 ساله مقطع ابتدایی شهر ورامین که به صورت هدفمند و سپس تصادفی ساده انتخاب شده بودند در این مطالعه شرکت نمودند. ابتدا میزان جابجایی دست، کتف و شکم در هنگام انجام تست ماتیاس با استفاده از روش تصویر برداری و آنالیز رایانهای اندازه گیری شد. سپس میزان انحناهای سینه ای و کمری با استفاده از خط کش منعطف اندازه گیری شد. برای بررسی ارتباط میان متغیرهای تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. <br />یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در آزمودنی های مورد مطالعه میان امتیاز کلی تست ماتیاس (مجموع جابجایی دست، کتــف و شــکم) با درجــه قوسهای سینه ای (73/0 = r، 05/0 >P) و کمری (56/0 = r، 05/0 >P) ارتباط معنی داری وجود دارد. اما میان میزان کمی جابجایی مؤلفه های دست، کتف و شکم تست ماتیاس با درجه قوس های کمری و سینه ای ارتباطی مشاهده نشد (05/0<P). <br />نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر میرسد در ارزیابی وضعیت بدنی و به ویژه ستون فقرات دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی با استفاده از تست ماتیاس باید به امتیاز کلی این تست توجه شود.
تست ماتیاس,وضعیت بدنی,قوس سینه ای,قوس کمری
https://rsr.basu.ac.ir/article_922.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_922_8391a3356bae4e7ebca7decb5f7103b8.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
3
2014
11
22
مقایسه اثر تمرینات زنجیره حرکتی بسته و PNF بر تعادل ایستا و پویای سالمندان مرد 60 تا 80 سال
57
65
FA
حسین
صادقی ده چشمه
دانشجو
hossein_sadeghi92@yahoo.com
بهنام
قاسمی
هیئت علمی دانشگاه شهرکرد
ghasemi_behnam@yahoo.com
محمد رضا
مرادی
هیئت علمی شهرکرد
moradi.mr@gmail.com
نادر
رهنما
0000-0002-0443-4303
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان
rahnamanader@yahoo.com
مقدمه: تعادل به عنوان شاخصی برای تعیین میزان استقلال سالمندان در انجام فعالیت های روزمره محسوب می شود. هدف از این تحقیق مقایسه اثر تمرینات زنجیره حرکتی بسته و تسهیل عصبی عضلانی گیرنده عمقی بر تعادل ایستا و پویای سالمندان مرد 60 تا 80 سال می باشد. <br />روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود که از بین 380 نفر افراد سالمند واقع در شهرستان فارسان، 45 نفر به طور تصادفی به 3 گروه 15 نفره تقسیم شدند. میانگین سن در گروه زنجیره بسته (70/6±93/69 سال)، در گروه تسهیل عصبی عضلانی (90/6±20/67 سال) و در گروه کنترل (95/6±53/72 سال) بود که به طور داوطلبانه دراین تحقیق شرکت نمودند. تعادل ایستا و پویای آزمودنی های هر سه گروه در پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. دو گروه مداخله، تمرینات زنجیره حرکتی بسته و تسهیل عصبی عضلانی گیرنده عمقی را در مدت 45دقیقه و طی هشت هفته و هر هفته 3 جلسه انجام دادند. جهت تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس برای داده های تکراری در سطح معناداری05/0p≤ استفاده شد. <br />یافته ها: یافته ها نشان داد تغییرات درون گروهی و تعامل گروه ها در هر سه متغیر معنادار بود (05/0p≤). از دیگر نتایج حاصله عدم معناداری تفاوت های بین گروهی طی دو نوبت آزمون گیری در تعادل ایستا با چشمان باز و بسته (05/0p>) و معناداری در تعادل پویا بود (05/0p≤). <br />نتیجه گیری: مطابق با نتایج پژوهش، دو روش تمرینی زنجیره حرکتی بسته و PNF می تواند در بهبود تعادل ایستا و پویای سالمندان مرد مورد استفاده قرار گیرد.
زنجیره حرکتی بسته,تسهیل عصبی عضلانی گیرنده عمقی,تعادل ایستا,تعادل پویا,سالمند
https://rsr.basu.ac.ir/article_923.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_923_2b7a1b617dc2e482ac29532d4c16e08a.pdf
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2
3
2014
11
22
بررسی تاثیر تمرینات حس عمقی بر حس تشخیص وضعیت مفصل در زانوی ورزشکاران مبتلا به زانوی پرانتزی
67
73
FA
شهناز
شهرجردی
عضو هیئت علمی دانشگاه
s-shahrjerdi@araku.ac.ir
مسعود
گلپایگانی
دکترای تربیت بدنی گرایش حرکات اصلاحی و آسیب شناسی
m-golpayegani@araku.ac.ir
یوسف
قدیری
ارتوپدفنی و کارشناس ارشد تربیت بدنی گرایش حرکات اصلاحی و آسیب شناسی
yoosefto@yahoo.com
زمینه و هدف: زانو پرانتزی سبب کاهش حس عمقی مفصل زانو شده و امکان آسیب را افزایش میدهد. هدف از انجام مطالعه ی حاضر تأثیر تمرینات حس عمقی بر حس تشخیص وضعیت مفصل زانوی ورزشکاران با زانو پرانتزی بوده است. <br />روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، از بین مراجعه کنندگان به مراکز درمانی شهر کرمانشاه، 20 مرد ورزشکار با دامنه ی سنی بین 30-20 سال مبتلا به زانو پرانتزی به صورت داوطلبانه شرکت و به صورت تصادفی به گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات تقویت حس عمقی در هر دو اندام تحتانی برای افراد گروه تجربی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته، 3 بار در روز، هر جلسه 20 دقیقه) در مرکز درمانی انجام شد. در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تست تشخیص وضعیت مفصل، حس عمقی زانو را در زوایای 40 و 60 درجه فلکشن زانو به کمک تصاویر دیجیتال توسط نرم افزار اتوکد اندازه گیری و مقایسه گردید. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از آزمون های t همبسته و تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح اطمینان 95 درصد (05/0 p ) انجام شد. <br />یافته ها: در گروه آزمون، خطای مطلق حس عمقی از مقدار 14/1±4/4 در ابتدای پژوهش به 80/0±9/1 در پایان تمرینات کاهش پیدا کرد. درحالی که در گروه کنترل، میزان خطای مطلق حس عمقی تغییر معناداری پیدا نکرد (05/0(p . <br />نتیجه گیری: تمرینات تقویت حس عمقی سبب کاهش خطای بازسازی مفصل زانو می گردد. این تمرینات در ورزشکاران مبتلا به زانوی پرانتزی سبب بهبود حس عمقی مفصل گردید.
زانوی پرانتزی,حس عمقی,مفصل زانو
https://rsr.basu.ac.ir/article_924.html
https://rsr.basu.ac.ir/article_924_98f1fcf2ddef86d8d11146a8823ccf05.pdf