per
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2017-12-22
5
10
1
8
10.22084/rsr.2018.14959.1354
2222
Research Paper
تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بربهبود تعادل و افسردگی مبتلایان به آتاکسی
The effect of central stability training on improving the balance and depression of ataxia patients
مسعود گلپایگانی
masoud_golpa@yahoo.com
1
سیدعبدالله یعقوبی
yaghoubi@gmai.com
2
عیسی الوانی
isaalvani@gmail.com
3
دانشیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه اراک
کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی
کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی
زمینه و هدف: آتاکسی نادرترین نوع فلج مغزی (حدود 10درصد از مبتلایان) است. افراد مبتلا به این نوع فلج، دچار آشفتگی و نقص در حس تعادل و ادراک عمق و به تبع آن افسردگی می باشند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل و افسردگی بیماران مبتلا به آتاکسی می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به آتاکسی بهطور تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. به منظور بررسی آتاکسی از درجهبندی مقیاس آتاکسی (ISCARS) و بهمنظور ارزیابی سطح افسردگی از پرسشنامه بِک و جهت ارزیابی تعادل از مقیاس برگ استفاده شد. سپس گروه تجربی به مدت 8 هفته تحت تمرینات ثبات مرکزی قرار گرفتند. گروه کنترل در این مدت تحت روش ها و قوانین سنتی موجود در سازمان معلولین بودند. از آمار توصیفی و استنباطی به منظور بررسی و تبیین روابط بین متغیرها استفاده شد (05/0P≤).
یافتهها: نتایج مقایسه بین گروهی پس از 8 هفته انجام تمرینات تفاوت معنی داری را در بهبود تعادل (000/0=p) و افسردگی (001/0=p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج بهدست آمده تمرینات ثبات مرکزی بهکار رفته در تحقیق حاضر منجر به بهبود تعادل و افسردگی گردید، بنابراین میتوان در کنار برنامههای دیگر با هدف آماده سازی، بازتوانی و بهبود عملکرد مبتلایان به آتاکسی از آن سود برد.
Background and Aim: Ataxia is the most rare type of cerebral palsy (about 10% of all cases). People with this type of paralysis are suffering from disturbances and disturbances in balance and perception of depth and, consequently, depression. The purpose of this study was to investigate the effect of central stability exercises on the balance and depression of patients with athese . Materials and Methods: In this semi-experimental study, 30 Ataxia patients were randomly divided into experimental and control groups of 15 patients. Ataxia has been used to evaluate the Atactic scale (ISCARS) and to assess the level of depression from Beck's questionnaire and to evaluate the balance of leaf scale. The experimental group was then subjected to central stability training for 8 weeks, three sessions per week and 30 minutes each week. The control group during this period was under the traditional methods and rules of the organization of the disabled. In this research descriptive statistics were used to categorize and summarize the data and inferential statistics were used to investigate and explain the relationships between variables . Results: The results showed that there was a significant difference between the situation of balance (p> 0.05) and depression status (p <0.05) before and after treatment. Discussion: The results of this study showed that performing central stability exercises improves the balance and depression rates of patients with ataxia . Keywords:Ataxia, balance, central stability exercises, depression
https://rsr.basu.ac.ir/article_2222_3de140d62c2eb1ceed84ea7da5d8c240.pdf
آتاکسی
تعادل
تمرینات ثبات مرکزی
افسردگی
Ataxia
Balance
central stability exercises
depression
per
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2017-12-22
5
10
9
18
10.22084/rsr.2018.15975.1367
2216
Research Paper
تاثیر تیپ بر میزان فعالیت عضلات پلنتارفلکسور مچ پا هنگام فرود با وضعیتهای مختلف قرارگیری پا بر روی زمین با و بدون خستگی
Effects of taping on ankle plantar flexor muscles activity in different position of foot during landing with and without fatigue
زهرا رئیسی
z_raisi13@yahoo.com
1
علی یلفانی
ali_yalfani@yahoo.com
2
دکتری آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی درمانی
دانشیار، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی درمانی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
زمینه و هدف: پرآسیب ترین مفصل بدن با اختصاص 35-10 درصد از مجموع آسیب های وارده حین فعالیت های ورزشی مفصل مچ پا می باشد. هدف از پژوهش حاضر تأثیر تیپ بر میزان فعالیت عضلات پلنتارفلکسور مچپا هنگام فرود با وضعیت های مختلف قرارگیری پا بر روی زمین با و بدون خستگی بود. روش بررسی: 14 زن ورزشکار با میانگین سن ۸۶/1±42/۲۳ سال، وزن ۶۵/4±77/۵۳ کیلوگرم و قد ۱۳/4±32/۱۶۴ سانتیمتر در مطالعه حاضر شرکت و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات دوقلوی داخلی و نازکنی بلند حین انجام تست فرود با وضعیت های قرارگیری مختلف پا بر روی زمین (قرار دادن پنج مدل توکفشی با شیب های مختلف در کفش) در شرایط تیپینگ مچ پا قبل و بعد از خستگی ثبت شد. آزمون آماری تحلیل واریانس با طرح اندازه گیری مکرر جهت آنالیز نتایج بهکار برده شد (05/0P≤). یافته ها: با توجه به نتایج، اثر زمان بر میزان فعالیت عضله ی دوقلوی داخلی و نازکنی بلند معنی دار بود و پس از بروز خستگی میزان فعالیت عضلات کاهش یافت (000/0P=). نتایج بین وضعیت های مختلف فرود بر فعالیت عضلات مورد بررسی هنگام بهکار بردن تیپ در مچ پا تفاوت معنی داری را نشان نداد (9/0=P). نتیجهگیری: باتوجه به نتایج بهدست آمده کینزیوتیپ می تواند با برخورداری از مزایای نسبت داده شده به خود در زمان خستگی در حفظ سطح فعالیت عضله به میزان قبل از خستگی مؤثر باشد، لیکن به نظر نمیرسد استفاده از تیپینگ با هدف تغییر در میزان فعالیت عضلات جهت پیشگیری از بروز آسیب اسپرین مچ پا هنگام قرارگیری نادرست پا بر روی زمین در حین فرود مؤثر واقع شود.
Background and aim: The ankle joint injuries with incidence 10-35% are among the most common injuries that occur during sports activities. The purpose of this study was to evaluate the effects of taping on the activity of ankle plantar flexor muscles in different foot position during drop landing with and without fatigue. Material and methods: Fourteen female college athletes participated in this study. The gastrocnemius and peroneus longus muscles activity in different foot position during drop landing before and after muscles fatigue was recorded with surface electromyography. Repeated measures ANOVA was used for statistical analysis (p≤0.05). Results: The results showed that the time had significant effects on gastrocnemius and peroneus longus muscle activity (p=0.000). Tape condition had no effect on muscle activity under different landing positions (p˃0.05). Conclusion: According to the results of this study, Kensiotape can help to increase muscles activity when they were fatigue, while it does not seem the using of Kinesiotape with this purpose that it can increase the muscles activity to prevent occurring ankle sprain injuries has any benefit. Keywords: tape, electromyography, ankle plantar flexor, landing, fatigue.
https://rsr.basu.ac.ir/article_2216_d32330a00659690c86d205c8b5d30965.pdf
کینزیوتیپ
الکترومیوگرافی
پلنتارفلکسور
فرود
خستگی
tape
electromyography
ankle plantar flexor
Landing
Fatigue
per
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2017-12-22
5
10
19
27
10.22084/rsr.2018.14011.1335
2217
Research Paper
تاثیر برنامه پیشگیری از آسیب فیفا +11 کودکان بر قدرت ایزوکینتیک عضلات فلکسور و اکستنسور زانوی بازیکنان نونهال فوتبال
The effect of “FIFA +11 kids” injury prevention program on isokinetic strength of the knee extensor and flexor muscles in young children football players
مصطفی زارعی
zareeimostafa@yahoo.com
1
کامران جوهری
kamranjohari@ut.ac.ir
2
استادیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوکان
زمینه و اهداف: اخیراً فیفا برنامه 11+ کودکان را به منظور پیشگیری از آسیبهای بازیکنان نونهال فوتبال معرفی کرده است. اما تاکنون اثربخشی این برنامه در ارتقاء قدرت آیزوکینتیک در کودکان فوتبالیست بررسی نشده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر برنامه فیفا 11+ کودکان بر قدرت آیزوکینتیک عضلات فلکسور و اکستنسور زانو در کودکان فوتبالیست انجام شد.
مواد و روشها: 32 فوتبالیست نونهال پسر (9 تا 14 ساله) که هفته ای سه بار در تمرینات تیم مدارس فوتبال آسیا ویژن شرکت داشتند، به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 10 هفته تمرینات فیفا +11 کودکان را انجام دادند در حالیکه از گروه کنترل خواسته شد در طول مدت مطالعه، روش گرمکردن معمول خود را حفظ کنند. قدرت ایزوکینتیک عضلات فلکسور و اکستنسور زانوی پای برتر بازیکنان به ترتیب در سرعتهای زاویهای 60 درجه و 90 درجه بر ثانیه بهصورت پیش آزمون-پس آزمون توسط دستگاه ایزوکینتیک بایودکس سیستم 4 اندازه گیری شد. از آزمون آماری تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری 05/0استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که پس از انجام 10 هفته برنامه +11 کودکان حداکثر گشتاور نیرو عضلات اکستنسور زانو (001/0=p، 90/15=F) و همچنین فلکسور زانو (001/0=p، 55/26=F) در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل دارای افزایش معنی داری بود. در حالیکه تفاوت معنیداری در میزان نسبت حداکثر گشتاور عضلات فلکسور و اکستنسور زانو (971/0=p، 06/47=F) مشاهده نگردید.
نتیجهگیری: بهنظر می رسد برنامه گرمکردن فیفا +11 کودکان می تواند موجب بهبود قدرت عضلات فلکسور و اکستنسور زانوی کودکان فوتبالیست شود. لذا به بازیکنان و مربیان فوتبال توصیه می شود که برای حفظ تعادل بهینه هنگام اجرای مهارت های گوناگون و متعاقب آن کاهش احتمال آسیب دیدگی به جای برنامه های عادی گرمکردن از تمرینات فیفا +11 کودکان استفاده نمایند.
Background and aim: Recently, FIFA developed injury prevention programme for children’s football named “FIFA 11+ Kids”. So far, the effectiveness of this injury prevention programme in developing isokinetic strength in kid’s soccer players has not been investigated. The present study aimed to investigate the effect of the FIFA 11+ Kids programs on isokinetic strength of the knee extensor and flexor muscles in young children football players Materials and methods: Thirty two male (9 and 14 years old) were participated in this study. Participants were randomized in the intervention group (16 Players) and control group (16 playes) in this semi-experimental study. The intervention-group subjects participated in 10 weeks “FIFA 11+ kids” twice a week for 10 weeks. Control group players followed a usual warm-up. Isokinetic measurements were performed on the hamstrings and quadriceps muscles on dominant limb at concentric 60 °/s before and after the intervention. Analysis of covariance was used in the 0/05 significant level. Results: The result of this study showed that the training programme significantly improved concentric peak torque of quadriceps and Hamstring (p< 0.05). But For H/Q ratio no significant changes were found between groups. Conclusion: FIFA 11+ kids programme appears to be effective for soccer training and conditioning by improving muscle strength around the knee joint and preventing knee injuries.
https://rsr.basu.ac.ir/article_2217_aa0861156b4cad59f0727aa6da85a552.pdf
قدرت ایزوکینتیک
همسترینگ
چهارسر
برنامه +11 کودکان
Isokinetic Strength
Hamstrings
Quadriceps
FIFA +11 kids
per
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2017-12-22
5
10
29
40
10.22084/rsr.2018.6071.1098
2218
Research Paper
اثر ترکیبی تمرینات ورزش در آب با مهارت شنا بر تعادل ایستای سه گروه از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در مقایسه با افراد سالم
The Effect of a Combination of Aquatic Exercise and Swimming on Static Balance of three groups of patients with Multiple Sclerosis in Comparison with Normal Subjects
مهناز مروی اصفهانی
mahnazmarvi3@gmail.com
1
مهرداد عنبریان
m_anbarian@yahoo.com
2
محمد تقی کریمی
karimi@rehab.mui.ac.ir
3
سید محمد مرندی
s.m.marandi@spr.ui.ac.ir
4
مسعود اعتمادی فر
etemadifar@med.mui.ac.ir
5
استادیار مرکز تحقیقات طب ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
استادگروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا
دانشیار مرکز تحقیقات علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
دانشیارگروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
استادگروه مغز و اعصاب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
زمینه و هدف: بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (اماس) نسبتاً غیرفعالند و با کمبود اطلاعات در رابطه با اثرات تمرینات ورزشی بهویژه تمرینات آبی مواجه هستند. هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثر تمرینات ورزش در آب در ترکیب با مهارت شنا بر تعادل ایستای بیماران مبتلا به اماس با علائم کلینیکی متفاوت بود.
روش بررسی: 29 فرد سالم و 31 فرد مبتلا به اماس (با علائم آتاکسی، اسپاستیک و آتاکسی-اسپاستیک) بهطور داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. تعادل ایستا در وضعیت ایستاده با چشمان باز و بسته از طریق صفحه نیروی کیستلر، میزان اسپاستیسیتی، آتاکسی و ناتوانی به ترتیب با مقیاسAshworth, Brief Ataxia rating scale, و Expanded disability status scale ارزیابی شد. بیماران در یک برنامه ورزش در آب (سه جلسه در هفته به مدت دو ماه) شرکت نمودند. تمام ارزیابی ها در بعد از تمرین تکرار شد. از آزمون های آماری تی زوجی و ANOVAs (repeated measure) برای تحلیل آماری استفاده شد.
یافته ها: در بعد از ورزش، کل طول مسیر نوسان مرکز فشار در هر سه گروه بیمار بطور معناداری کاهش یافت (04/0=P)؛ در دیگر پارامترهای تعادل ایستا نیز کاهش معناداری مشاهده شد (05/0>P). در قبل از ورزش، بین گروه کنترل و گروه اسپاستیک در متغیرهای تعادل، تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0<P). کاهش معناداری در میزان اسپاستیسیتی، آتاکسی و ناتوانی در بعد از تمرین مشاهده شد (05/0>P).
نتیجه گیری: تمرینات ورزش در آب در ترکیب با مهارت شنا باعث بهبود تعادل ایستای افراد مبتلا به اماس با علائم متفاوت شد. این بیماران بایستی تمرینات آبی را بهعنوان یک درمان تکمیلی در کنار دارو درمانی استفاده نمایند.
Introduction: according to evidences, persons with Multiple Sclerosis (MS) are relatively inactive and these persons face with rare information about aquatic exercise. The objective of this study was the survey of the effect of a combined program of aquatic exercise and swimming on static balance of three different clinical forms of Multiple Sclerosis. Materials and Methods: 29 healthy subject and 31 MS subjects (three groups with symptoms of spastic, ataxic and ataxic-spastic) participated in this study, voluntarily. Static Balance was assessed in open and closed eyes conditions in quiet standing by use of a Kistler force platform. All patients participated in this intervention (3 sessions in week for 2 months). All tests repeated after the exercise. Paired t-test and ANOVAs (repeated measure) were used to determine the effects of exercise on static balance parameters. Results: Decreasing in other static balance parameters in opened and closed positions (after exercise) were showed that some parameters were significant (p<0.05). There were no significant difference in most of static balance parameters between spastic group and healthy subjects. The rate of spasticity, EDSS and BARS decreased after the exercise program (p<0.05). Conclusion: "Aquatic exercise" and swimming skill improved balance performance of MS subjects and it is recommended for MS patients. They can use the aquatic training as a complement treatment beside medication treatments.
https://rsr.basu.ac.ir/article_2218_58d41ff3f008a5059d053167f848c999.pdf
مولتیپل اسکلروزیس
تعادل ایستا
برنامه ورزش در آب
مهارت شنا
Multiple sclerosis
Static balance
Aquatic Exercise
Swimming Skill
per
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2017-12-22
5
10
41
48
10.22084/rsr.2017.13570.1326
2219
Research Paper
تاثیر 12 هفته تمرینات ریباند تراپی بر یبوست و درد شکمی بیماران آسیب نخاعی
Effect of 12 weeks Rebound Therapy Exercise on constipation and abdominal pain in Spinal Cord Injury patients
مرتضی صادقی
m.sadeghi@spr.ui.ac.ir
1
غلامعلی قاسمی
gh.ghasemi@yahoo.com
2
دانشجوی دکتری حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
دانشیار حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
زمینه و هدف: آسیب نخاعی مهمترین عارضه ماندگار به دنبال تروما میباشد که همراه با مشکلات زیادی است. از جمله این مشکلات یبوست و دردهای شکمی است که میتواند تأثیر منفی بسیاری بر زندگی افراد مبتلا بگذارد. لذا هدف از تحقیق حاضر، انجام 12 هفته تمرینات ریباند تراپی بر یبوست و درد شکمی افراد آسیب دیده نخاعی بود.
روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی، 16 نفر از مبتلایان آسیب نخاعی مراجعه کننده به انجمن حمایت از بیماران آسیب نخاعی اصفهان به روش در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی جفت شده در 2 گروه کنترل (8 نفر) و ریباند (8 نفر) قرار گرفتند. پس از یک جلسه توجیهی از کلیه آزمودنیها رضایت نامه کتبی اخذ گردید. پروتکل تمرینی منتخب به مدت 12 هفته (3 جلسه 10-30 دقیقه ای در هفته) در گروه تجربی انجام گرفت. یبوست (توسط پرسشنامه CAS) و درد شکمی (توسط پرسشنامه VAS) طی دو نوبت پیش و پسآزمون اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس برای دادههای تکراری در بسته نرمافزاری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنادارای برای کلیه تحلیلها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج تعامل معنادار به نفع گروه تجربی در هر دو متغیر یبوست و درد شکمی را نشان داد (05/0p≤). بدین معنا که تمرینات ریباند دارای تأثیر معنادار بر روی یبوست و درد شکمی بیماران بوده است.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج بهدست آمده از پژوهش حاضر میتوان تمرینات ریباند تراپی را بهعنوان یک روش کم هزینه، غیر تهاجمی و مکمل توانبخشی، به بیماران آسیب نخاعی توصیه نمود.
Introduction. Spinal cord injury is the most important and permanent problem following trauma that can lead to several problem. Constipation and abdominal pain are some of these problem that affect negatively on patients life. The aim of this study was to perform 12 weeks Rebound Therapy exercise on constipation and abdominal pain in Spinal Cord Injury patients. Method. 16 members of Isfahan spinal cord injury association were participated in this semi-experimental study by convenience sampling manner. Participant allocated into 2 groups of control (8 cases) and rebound (8 cases) by randomized matched method. Consent forms signed after a session of briefing. Constipation (by CAS questionnaire) and pain (by VAS questionnaire) before and after 12 weeks of rebound therapy exercise (three sessions each week, session 10 to 30 minutes) were measured. Data were analyzed by repeated measure ANOVA in SPSS software. Significance level considered P < 0.05. Results. Both measured variables showed significant interaction (P < 0.05). It means rebound therapy exercise training have positive effect on constipation and abdominal pain of patients. Conclusion. These results suggest that rebound therapy could be used as a non-invasive, low cost, and complementary intervention for spinal cord injury patients
https://rsr.basu.ac.ir/article_2219_55a6bd62a233db15809caf8c08b75661.pdf
ریباند تراپی
یبوست
درد
ترامپلین
آسیب نخاعی
Rebound Therapy
Constipation
pain
Trampoline
Spinal Cord Injury
per
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2017-12-22
5
10
49
57
10.22084/rsr.2017.10591.1231
2220
Research Paper
الگوی بهینهی حرکت برخاستن از وضعیت اسکوات با استفاده از توابع هزینهی مختلف
Optimal trajectory of squat to stand movement by using different cost function
مصطفی حاج لطفعلیان
mostafa.h.lotfalian@gmail.com
1
حیدر صادقی
sadeghih@yahoo.com
2
دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی
استاد گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی
زمینه و هدف: برخاستن یکی از تکراری ترین حرکات روزمره است که اجرای آن نیازمند اعمال گشتاور زیاد و حفظ دقیق تعادل میباشد. هدف از انجام این مطالعه، بهینه سازی الگوی حرکت برخاستن از وضعیت اسکوات با استفاده از چند تابع هزینه ی مختلف بود.
روش بررسی: در این مطالعه از دو تابع هزینه ی حداقل گشتاور و انرژی مکانیکی و یک تابع چند هزینه ای استفاده شد. تابع چند هزینه ای به شکلی طراحی گردید که گشتاور کل، انرژی مکانیکی، حداکثر گشتاور زانو و احتمال بی تعادلی، بهطور همزمان کاهش یابد. جهت ساخت مدل و انجام مقایسه با الگوهای بهینه، از نمای ساجیتال حرکت برخاستن از وضعیت اسکوات شش نفر مرد جوان سالم (سن 2/1±6/24 سال، وزن 2/5±5/72 کیلوگرم، قد 7/4±177 سانتیمتر)، فیلم گرفته و مدلی دو بُعدی و چهار سگمنتی، بر اساس معادلات حرکت تعریف شد. پس از اعمال قیدها و توابع هزینه، از الگوریتم ژنتیک جهت یافتن الگوی بهینه استفاده گردید.
یافته ها: طبق نتایج پژوهش، الگوی حرکتی ناشی از تابع چند هزینه ای، کاهش 5/2 درصدی در انرژی مکانیکی، 5/3 درصدی در گشتاور کل مفاصل و 3/43 درصدی در حداکثر گشتاور مفصل را به نسبت الگوی ارائه شده توسط آزمودنی ها نشان داد. علاوه بر این تابع چند هزینه ای، به نسبت دو تابع هزینه ی دیگر، شباهت بیشتری با الگوی آزمودنی ها داشت و با کنترل هزینه ی تعادل، ایمنی حرکت را نیز افزایش داد.
نتیجه گیری: در جریان بهینه سازی حرکات مختلف، مطلوب است که ابتدا فاکتورهای مؤثر بر حرکت شناسایی شود و سپس به کمک یک تابع هزینه ی کامل و مناسب، بهترین الگو برای تکلیف مورد نظر انتخاب شود. نتایج این مطالعه میتواند الگوی بهینه ی برخاستن از وضعیت اسکوات را با هدف طراحی وسایل توانبخشی و پروتکل های تمرینی ارائه نماید.
Background: The aim of this study was to determine optimal trajectory of squat to stand movement, using several different cost function. methods: For this Purpose, the trajectories of squat to stand Movement generate by three cost functions (minimum torque, mechanical energy cost and multi-cost model). Multi-cost model was designed to reduce total torque and mechanical energy, maximum torque of the knee joint and risk of instability, simultaneously. To build model and compare with optimal trajectory, squat to stand movement of six healthy young subjects (age, 24/6 ± 1/2 years, body mass, 72/5 ± 5/2 kg, height, 177 ± 4/2 cm) were filmed. A 2-dimensional model, with four segments was built based on the governing equations of motion. After applying constraints and cost functions, genetic algorithm was used to find the optimal model. Results: The results revealed that the mechanical energy consumption, total torque of joints, peak torque of the knee, were decrease to 2/5%, 3/5% and 43/3% respectively in multi cost pattern compared with subjects' pattern. Also compared with other methods, the trajectory which generated by multi-cost model, was safer and more similar to subject's. Conclusion: During the optimization of different movement, the best trajectory of any task will be detected by selecting the main factors which affecting the movement and using a suitable cost function. The application areas of the proposed models could be generating optimized trajectories of squat to stand movement for clinical applications or providing clinical and engineering insights to develop more efficient rehabilitation devices and protocols.
https://rsr.basu.ac.ir/article_2220_1a2ade282dc4dc946ccf36381953b857.pdf
برخاستن از وضعیت اسکوات
الگوی حرکت
بهینهسازی
تابع هزینه
Arising from squat position
Motion Pattern
Optimization
Cost Function
per
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2017-12-22
5
10
59
68
10.22084/rsr.2018.14694.1348
2221
Research Paper
مقایسه دو شیوه تمرین درمانی بر قدرت عضلانی، دامنه حرکتی مفاصل، توان هوازی و تعادل در زنان مبتلا به اسکلروز متعدد
Comparison of two therapeutic exercises methods on muscle strength, joints’ range of motion, aerobic power and balance in women with multiple sclerosis.
سپیده جعفری صیادی
sepidehjafarisayadi@yahoo.com
1
رامین شعبانی
shabani_msn@yahoo.com
2
آناهیتا شعبانی
anishabani96@gmail.com
3
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه دو شیوه تمرین ورزشی بر قدرت عضلانی، دامنه حرکتی مفصل و آمادگی هوازی و تعادل زنان مبتلا به اسکلروز متعدد بود.
روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 30 نفر داوطلب زن مبتلا به بیماری اسکلروز متعدد در سه گروه 10 نفره شامل گروه تمرین هوازی - مقاومتی (سن 12/5±0/34، درجه ناتوانی جسمانی 55/1±90/3)، گروه تمرین هوازی مقاومتی تعادلی (سن 86/5±80/33، درجه ناتوانی جسمانی 37/1±80/3) و کنترل (سن 66/5 ±40/33، درجه ناتوانی جسمانی 46/1± 95/3) شرکت کردند. قدرت عضلانی، دامنه حرکتی مفاصل، آمادگی هوازی و تعادل آزمودنیها قبل و بعد از دوره تمرینی در همه گروهها سنجیده شد. از آزمون t وابسته و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره برای تجزیه و تحلیل یافتهها در سطح معنیداری 05/0 α ≤استفاده شد.
یافتهها: در مقایسه با پیشآزمون، تمرینات هوازی- مقاومتی موجب افزایش قدرت عضلات جلو (۰۵/۰=p) و پشت ران (۰۱/۰=p) و تعداد نشست و برخاست (۰۱/۰=p) شدند. همچنین تمرینات هوازی- مقاومتی- تعادلی، موجب افزایش دامنه حرکتی زانو (۰۴/۰=p) و ران (۰۵/۰=p) گردید. لیکن بین دو شیوه تمرین ورزشی، تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0p>).
نتیجهگیری: به نظر میرسد تمرینات ورزشی هوازی مقاومتی و هوازی مقاومتی تعادلی تأثیر مشابهی در بهبود قدرت عضلانی و دامنه حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به اسکلروز متعدد دارند.
Background: The purpose of this study was to compare two therapeutic exercise methods on muscle strength, range of motion of joints, aerobic power and balance in women with multiple sclerosis. Methodology: In this quasi-experimental study, 3 female volunteers participated in three groups (n=10), aerobic resistance group (age 34±5/12, expanded disability status scale 3/90±1/55), equilibrium aerobic resistance group (age33/80± 5/86, expanded disability status scale 3/80±1/37) and control group (age 33/40± 5/66, expanded disability status scale 3/95±1/46). Experimental groups participated for 8 weeks training program, consist of 24 training exercise sessions for 70 minutes, while control group has not any exercise program. Muscle strength, joint range of motion, aerobic power and balance of patients measured in each group before and after training period. Paired t-test and analysis of covariance (ANCOVA) were used to analysis of findings in α≤0/05. Results: Compared to the pre-test, aerobic-resistance training has increased the strength of the muscles in the front (p = 0.05) and back (p = 0.00) of the thigh, and the number of sitting and standing (p = 0.01) and aerobic-resistance equilibrium training significantly increased the range of motion of knee (p = 0.04) and hip (p = 0.05) joints. But there was no significant difference between the two exercise training method (p>0.05). Conclusions: It seems that aerobic-resistance training and aerobic-resistance equilibrium training have similar effects on improving muscle strength and range of motion in patients with multiple sclerosis.
https://rsr.basu.ac.ir/article_2221_8056587716bb5747b52e2de9f8afa1c4.pdf
اسکلروز متعدد
تمرین هوازی مقاومتی
قدرت عضلانی
توان هوازی
تعادل
Multiple sclerosis
aerobic resistance training
Muscle strength
aerobic power
Balance
per
دانشگاه بوعلی سینا
پژوهش در توانبخشی ورزشی
2383-1464
2383-1472
2017-12-22
5
10
69
84
10.22084/rsr.2017.13568.1325
2215
Research Paper
تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با استفاده از پاوربال بر قدرت مچ و شانه و عملکرد حرکتی اندام فوقانی افراد دارای سندرم ایمپینجمنت
The effect of eight weeks of the Powerball® mediated resistance training on strength of wrist and shoulder and upper extremity performance in persons with impingement Syndrome
مجتبی بابایی مبارکه
mojtabarehab@yahoo.com
1
امیر لطافت کار
letafatkaramir@yahoo.com
2
امیر حسین براتی
ah.barati20@gmail.com
3
کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی
استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی
دانشیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
زمینه و هدف: مفصل شانه برای ایجاد ثبات پویای خود در دامنه حرکتی کامل نیازمند فعالیت عضلات است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با استفاده از پاوربال بر قدرت مچ دست، شانه و عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران دارای سندرم گیر افتادگی شانه بود. روش بررسی: برای اجرای این پژوهش نیمه تجربی، 30 ورزشکار والیبالیست بهصورت هدفمند انتخاب شده و بهصورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیمبندی شدند. جهت اندازهگیری قدرت مچ دست، قدرت شانه و عملکرد حرکتی آزمودنیها قبل و پس از اجرای برنامه مداخلهای (هشت هفته تمرین مقاومتی با استفاده از پاوربال) به ترتیب از داینامومتر دستی، داینامومتر آیزوکینتیک و آزمون تعادلی وای برای اندام فوقانی استفاده شد.
یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، تمرینات پاوربال تأثیر معناداری بر قدرت چرخشدهندههای داخلی (درونگرا) (009/0=P) (برونگرا) (014/0=P)، چرخشدهندههای خارجی (درونگرا) (001/0=P) (برونگرا) (021/0=P)، قدرت گرفتن (001/0=P)، قدرت اکستنشن مچ دست (009/0=P) و عملکرد حرکتی (001/0=P) شانه داشته است.
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر معنادار تمرینات با استفاده از پاوربال بر قدرت مچ و چرخانندههای شانه و عملکرد حرکتی اندام فوقانی، استفاده از این تمرینات در مراحل توانبخشی بیماران دارای نقص در فاکتورهای ذکر شده پیشنهاد میگردد.
The shoulder joint to provide dynamic stability in a full range of motion required muscle activity. The aim of this study was to investigate the effect of eight weeks of Powerball mediated resistance training on the strength of wrist and shoulder and upper extremity performance in participants with impingement syndrome. To implement this quasi experimental study, 30 volleyball players purposefully selected and randomly divided into 2 (shoulder impingement and healthy control) groups. For measurement of grip strength, wrist and shoulder strength and performance before and after implementation of the intervention programs (eight weeks of resistance training using Powerball) the hand held dynamometer, isokinetic dynamometer and Y balance tests were used respectively. Analysis of Covariance test in SPSS program version 23 at a significance level of 5% was used for statistical analyses. Findings of current research revealed that the Powerball exercises has significant influences on strength of internal rotators concentric (P =0.009) eccentric (P =0.014), external rotators concentric (P =0.001) eccentric (P =0.021), grip strength (P =0.001), wrist extension strength (P=0.009) and upper extremity performance (P=0.001). Due to the significant effect of powerball mediated exercises on wrist and shoulder strength and performance of upper extremity, use of these exercises were recommended for subjects with impingement syndrome with impairment in mentioned variables.
https://rsr.basu.ac.ir/article_2215_ae99be3a90caa07ae05e4191396df43e.pdf
پاوربال
عملکرد
قدرت
سندرم گیر افتادگی شانه
Powerball
Performance
strength
impingement syndrome